1. ‘zadowolony, ucieszony, uszczęśliwiony’; 2. ‘chętny, skłonny, gotów’; 3. stpol. ‘chętnie, z ochotą, z własnej woli coś czyniący’; 4. w funkcji przysłówka ‘łatwo, zwykle, często’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. rád ‘zadowolony, kontent’, ros. rad ‘ts.’) < psłow. *radъ ‘zadowolony, radosny’ < pie. *rêd- ‘rozweselić; radosny’.
Pierwotna postać
W XV w. występował przysłówek rado ‘chętnie, z ochotą, z przyjemnością’.
Źródło
Radszej się wolą bawić.
Maciej Wirzbięta (1523-1605)
Gdzie gościom w domu rado, sroczce zawsze wierzą.
Szymon Szymonowic (1558-1629)
Po wielkim zaburzeniu rado jasno bywa.
Mikołaj Rej (1505-1569)
poleca
b/d
raczej
1. ‘właściwie, ściśle mówiąc’; 2. ‘lepiej, słuszniej, chętniej’; od XVI w.; utworzone z wcześniejszej (od XV w.) postaci radszej ‘ściśle mówiąc, właściwie’, która była formą stopnia wyższego przysłówka rado; w stpol. występowała również postać radniej ‘raczej, lepiej; chętniej’
poleca
20%
5 głosów
radość
1. ‘zadowolenie, wesołość’; 2. ‘coś co cieszy’; od XIV w.; ogsłow. < psłow. *radostь ‘zadowolenie, rozradowanie, wesoły nastrój’ – rzeczownik od przymiotnika *radъ
poleca
b/d
radować się
1. ‘sprawiać radość’; 2. ‘cieszyć (się)’; od XIV w.; ogsłow. < psłow. *radovati ‘sprawiać radość, cieszyć’, *radovati sę ‘cieszyć się, odczuwać radość’ – czasowniki odprzymiotnikowe od psłow. *radъ ‘zadowolony, radosny’.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Rad