1. ‘wydzielony, wyodrębniony’; 2. stpol. też ‘samotny, ustronny’, 3. ‘odmienny, wyjątkowy’ oraz 4. ‘osobisty, własny’; od XV w.; słow. *osobьnъ ‘będący sam ze sobą, sam na sam, pojedynczy, oddzielny’ i przysłówek*osobьně ‘pojedynczo, oddzielnie, odrębnie’ utworzone od wyrażenia przyimkowego *o(b) sobě
poleca
b/d
na osobności
1. ‘odosobnienie’; 2. dawniej: ‘wyjątkowość, niezwykłość’ i 3. ‘własność osobista’; dawniej też w postaci w osobności oraz osobność
poleca
b/d
poleca
b/d
osobnik
1. ‘osoba, człowiek, zwykle z odcieniem ujemnym’; 2. ‘jednostkowy okaz gatunku’; w XVI w.: 3. ‘człowiek nienależący do żadnego stronnictwa’ oraz 4. ‘ten, kto przyjmuje Komunię św. pod dwiema postaciami’; 5. stpol. osobnikiem ‘pojedynczo, oddzielnie’
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
-
osobny
osobny