1. ‘nabrać przyzwyczajenia, przyzwyczaić się’; 2. stpol. ‘nauczyć się’.
1. ‘nabrać przyzwyczajenia, przyzwyczaić się’; 2. stpol. ‘nauczyć się’.
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. navyknout ‘przyzwyczaić’, navykat ‘przyzwyczajać’ ,ros. privyknuť ‘przyzwyczaić się, przywyknąć’, privykať ‘przyzwyczajać się, przyuczać się, wdrażać się’) < psłow. *vyknąti (< *uˇk-no-) ‘zaczynać się przyzwyczajać, nabierać przyzwyczajenia, nawyku, wprawy, uczyć się czegoś’ – czasownik pozostający w związku etymologicznym z czasownikiem *učiti ‘powodować, że ktoś nabiera nawyków, wprawy’; podstawą pie. *euk- ‘przyzwyczaić się, przywyknąć’.
W stpol. od XV w. występowała forma bez przedrostka – wyknąć ‘uczyć się, przyuczać się, przywykać, przyzwyczajać się’.
‘wyzbyć się dotychczasowych nawyków, odzwyczaić się’; od XV w., w stpol. stosowano też formę otwyknąć
‘przyzwyczaić się’
czasownik wielokrotny
czasownik wielokrotny
czasownik wielokrotny
Materiał opracowany przez eksperta