1. ‘specjalnie przygotowane deski służące do poruszania się po śniegu’ (od XVI w.); 2. wcześniej (XV w.) ‘przyszwy trzewików lub rzemienie, którymi przywiązywano obuwie do nóg’.
Pochodzenie:
Od XV w.; pochodzi od wyrażenia przyimkowego *na rъtě ‘na szpicu, na końcu’(psłow. *rьtъ ‘coś wysuniętego ku przodowi lub ku górze, ostre zakończenie, czubek czegoś’).
Pierwotna postać
W XV w. występowało słowo nart ‘las wyróżniający się ukształtowaniem terenu’.
Źródło
Narty – łyżwy drewniane. Gwagnin, a raczej Paszkowski w tłómaczeniu kroniki Gwagnina pisze: „Rusini na nartach bardzo prędko po wierzchu śniegu biegają; a te narty są drzewiane, przydłuższe, żelazem podłożone ze spodu, na 2 albo 3 łokcie wzdłuż; które na nogi miasto trepek włożywszy, koszturami się przydłuższymi, na końcach zaostrzonymi podpierając, bardzo prędko wciąż bieżą”.
Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, 1900-1903
Podobne teksty:
- 84% Moja rodzina.
- 86% Adam Małysz
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Narty