‘radosny’.
Pochodzenie:
Od XVI w.; ogsłow. (por. czes. veselý ‘wesoły’, ros. vesëlyj ‘ts.’) < psłow. *veselъ ‘wesoły, radosny’ – pokrewny np. z łot. vęsęls ‘zdrowy, cały, nieuszkodzony’; w pol. nastąpiło stwardnienie spółgłosek (wiesioły > wesoły) pod wpływem wyrazu czes.
Pierwotna postać
W stpol. od XV w. występowały postaci: wiesieły, wiesioły oraz wiesoły.
Źródło
Więc wiesioł był, iż ji tym Bóg nawiedził.
Legenda o św. Aleksym, zapis tekstu z 1454 r.
Będziecie się wiesielić. Uczynisz wielikie wiesiele.
Biblia królowej Zofii, 1455 r.
poleca
25%
8 głosów
wesele
‘uroczystość z okazji zaślubin młodej pary’; od XVI w.; ogsłow. (por. czes. veseli ‘wesołość, radość’, ros. veséľe ‘wesołość, uciecha, radość’, sch. vesélje ‘radość, uciecha; zabawa, uczta, biesiada’) < psłow. *veselьje ‘wesołość, radość’ – jest to rzeczownik utworzony od psłow. *veselъ; w stpol. od XIV w. słowo występowało również w postaciach: wiesiele / wiesele / wesiele ‘radość’
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Wesoły