1. ‘być w stanie coś zrobić, zdołać’; 2. ‘mieć prawo, być uprawnionym do czegoś’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. moci, mohu, ros. moč', mogu) < psłow. *mogti ‘być w stanie, móc’, forma wielokrotna *magati – pokrewne m.in. z goc. i stniem. magan, mag ‘móc’ (dziś niem. mögen ‘ts.’); podstawą pie. *māgh- ‘móc, być zdolnym’.
poleca
67%
3 głosy
moc
‘siła, potęga’; od XIV w.; ogsłow. < psłow. *mogtь ‘siła, potęga, moc’ utworzone od psłow. czasownika *mogti
poleca
b/d
może
forma trzeciej osoby liczby pojedynczej czasu teraźniejszego; od XVI w. w funkcji partykuły
poleca
b/d
poleca
15%
14 głosów
poleca
50%
4 głosy
pomóc
czasownik przedrostkowy
poleca
100%
7 głosów
przemóc
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
wymóc
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zaniemóc
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zmóc
czasownik przedrostkowy
poleca
100%
6 głosów
magać
forma wielokrotna magać występowała wyjątkowo w XVI w., poza tym głównie z przedrostkami: domagać, pomagać, wymagać, zmagać się.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta