1. ‘sprawiający przyjemność, sympatyczny, przyjemny’; 2. ‘kochany, bliski, drogi’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. milý, ros. milyj) < psłow. *milъ ‘sprawiający przyjemne wrażenie, przyjemny, życzliwy; drogi, kochany; budzący współczucie, miłosierdzie’ – pokrewny z lit. mielas ‘miły, przyjemny, uprzejmy; cały, wszystek’, mýlas ‘miły, kochany’ oraz łot. mıˇlš ‘łagodny, miły, kochany’; podstawą pie. pierwiastek *mēi- / *mōi- / *mī- ‘drogi, miły, przyjemny, łagodny’.
Źródło
Mnie mił pokój.
Jan Kochanowski (1530-1584)
Mił-eś mi jak sól w oku.
Grzegorz Knapski (1564-1638)
Miłosierdzieństwa jego nade wszystkie sprawy jego.
Jakub Wujek (1541-1597)
Począł ją miłować.
Biblia królowej Zofii, 1455 r.
poleca
b/d
milszy
stopień wyższy
poleca
100%
4 głosy
miłość
1. ‘umiłowanie, kochanie kogoś, czegoś’; 2. ‘namiętne uczucie do kogoś’; 3. stpol. też ‘miłosierdzie, zmiłowanie, współczucie, litość; łaska, łaskawość, przychylność’; od XIV w.; ogsłow. (por. czes. milost ‘łaska, ułaskawienie’, ros. milosť ‘łaska, miłosierdzie, wielkoduszność; dobrodziejstwo, dar’) < psłow. *milostь ‘serdeczny, życzliwy stosunek do kogoś, czegoś; łaska, łaskawość; upodobanie w kimś, czymś; współczucie, miłosierdzie’ – rzeczownik odprzymiotnikowy od psłow. *milъ
poleca
b/d
poleca
34%
3 głosy
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Miły