Baza wiedzy / Opracowania / Słownik etymologiczny języka polskiego

Marznąć

poleca b/d

1. ‘ścinać się, krzepnąć od mrozu, zamarzać’; 2. ‘odczuwać zimno, cierpieć z powodu zimna, ziębnąć’; 3. ‘ginąć, ulegać zniszczeniu wskutek zimna’.

Pochodzenie:

Od XVI w.; ogsłow. (por. czes. mrznout, ros. mërznouť) < psłow. *mŕznąti ‘marznąć, krzepnąć’ utworzonego od psłow. *mŕziti ‘ziębić, mrozić’ ( < pie.*mer(ә)g- ‘butwieć, próchnieć, gnić, namakać’ z nowym znaczeniem w językach słow.).

Pierwotna postać

W stpol. w XV w. stosowano formę marznący ‘bardzo zimny’.

poleca b/d

mierzić

‘wzbudzać wstręt, odrazę, niechęć’; w stpol. w XV w. postaci mierzieć / mirzieć ‘ts.’; ogsłow. < psłow. *mŕziti ‘ziębić, mrozić’ > ‘sprawiać, że coś jest nienawistne, wstrętne, odrażające’

poleca 100% 3 głosy

mróz

1. ‘temperatura powietrza poniżej 0°C’; 2. dawniej ‘zamarznięta rosa lub mgła, szron, szadź, lód’; od XV w.; ogsłow. (por. połabs. morz, czes. mráz) < psłow. *morzъ ‘mróz’ – rzeczownik odczasownikowy od psłow. *mŕziti

poleca b/d