1. ‘licha, stara, zniszczona odzież’; 2. ‘lichy kawałek tkaniny, łachman, szmata’; 3. dialektalnie łach / łacha ‘odzież, ubranie, szaty weselne’.
Pochodzenie:
Od XVII w.; płnsłow. (por. czes. dialektalne lach / łach ‘stara, zniszczona odzież’, ukr. dialektalne lach, lacha ‘łachmany, łachy; odzież, ubranie, także odświętne’) < psłow. dialektalne *lachъ ‘nędzna, podarta odzież, łachman, szmata’; pierwotną postacią jest *lâk-so- utworzone od pie. pierwiastka *lēk-/ *lәk- ‘rozdzierać’; pierwotnie ‘coś podartego, rozdartego’.
poleca
b/d
łachman
1. ‘stare, zniszczone ubranie, szmata’; 2. dialektalnie też ‘wszelka odzież’; od XVI w.; początkowo tylko w liczbie mnogiej łachmany
poleca
73%
11 głosów
łachudra
1. ‘człowiek nędzny, szubrawiec, drań’; 2. dialektalnie ‘obdartus’; 3. w gwarach również łachuder ‘obdartus, oberwaniec’; odpowiedniki tylko w językach wschsłow. (por. np. ros. dialektalne lachudra ‘człowiek wyczerpany fizycznie i psychicznie; człowiek niechlujny’) < płnsłow. *lachudьra ‘człowiek w podartym ubraniu, obdartus’ – jest to złożenie psłow. *lachъ + psłow. *dьra, który pochodzi od psłow. czasownika *derti (patrz DRZEĆ).