1. ‘niedrogi’; 2. ‘oferujący towary, usługi po niższej cenie niż inni’; 3. ‘lichy, marny’.
Pochodzenie:
Od XVI w.; w in. językach słow. w postaciach z -u-: por. dolnołuż i górnołuż. tuni ‘tani’, słowac. dialektalne tuni / tuný ‘ts.’, strus. tunii ‘bezpłatny; lepszy’; pochodzi od psłow. *tuńь ‘daremny; darmowy, bezpłatny’, pierwotnie w użyciu był prawdopodobnie psłow. przysłówek *tuńe ‘na darmo, za darmo, bezpłatnie’, ale dalsza etymologia jest niejasna; w pol. nastąpił rozwój postaci od pierwotnego tuni > tąni (pod wpływem -n-) > tani.
Pierwotna postać
W stpol. w XV w. występował przysłówek tanie ‘za niską cenę, niedrogo’.
Źródło
Tanie to sobie, więc szacują ludzie.
Kazania gnieźnieńskie, koniec XIV w.
O duszyce, drogi kwiecie, tanieś się diabłu przedała.
Żale umierającego, XV w.
poleca
b/d
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Tani