‘rozżarzona cząstka płonącego ciała, oderwana od całości’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (czes. jiskra, ros. ískra) < psłow. *jьskra ‘iskra’ < *eiskrā, które jest związane z psłow. *ĕskra ‘ts.’ < pie. *aisk- ‘jasny, świecący’.
poleca
b/d
iskrzyć
1. ‘sypać iskrami’; 2. iskrzyć się ‘lśnić migotliwym blaskiem, błyszczeć’; od XV w.; podobne w czes. jiskřit, ros. iskrít’sja, sch. ïskriti se; podstawą psłow. *jьskriti ‘sypać iskrami, iskrzyć’
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Iskra