1. ‘wzór, ornament wyszyty na tkaninie’; 2. ‘wyszywanie wzoru, ornamentu na tkaninie; haftowanie’; 3. dawniej (XV w.) ‘szew na ranie, zszycie brzegów rany’.
Pochodzenie:
W stpol. również forma hafta ‘szew na ranie’.
poleca
b/d
hafciarz
(Także hafciarka, hafciarski, hafciarstwo) – od XIX w. w miejsce wcześniejszego haftarz, które istniało od XIV w.; w XV w. pojawiła się nazwa osobowa Haftarz
poleca
b/d
haftka
1. ‘rodzaj zapinki z drutu składającej się z haczyka i uszka’; 2. dawniej ‘sprzączka, zapinka’ oraz 3. ‘pętlica’ i 4. ‘obrączka’; od XV w. w szerokim znaczeniu, a od XVIII w. coraz częściej w zawężonym, dotyczącym specjalnego rodzaju spinki (jak dziś); zapożyczenie ze śrniem. haft ‘to, czym się spaja, zapina’, przyswojone za pomocą przyrostka -ka; stpol. i dialektalnie też aftka
poleca
b/d
haftować
‘wyszywać, przetykać tkaninę nićmi, naszywać ozdobę’; od XV w.; < śrniem. heften ‘spinać, umacniać, wiązać; szyć, fastrygować’; stpol. i dziś dialektalnie również w postaci aftować.