Inaczej opisuje życie w getcie warszawskim bohater Pianisty Władysława Szpilmana. Jego życie to ciągłe unikanie śmierci, walka o magiczną kartkę z przysługującym prawem do pracy (pracujących bowiem, jako potrzebnych, nie wywożono i nie zabijano – ten sam motyw wystąpi w Liście Schindlera w reż. Spielberga). Szpilmanowi wielokrotnie ratuje życie muzyka, jako pianista bywa rozpoznawany i oszczędzany, a potem, gdy nie ma już szans na przetrwanie, ukrywając się ćwiczy na wyimaginowanym fortepianie grę, powtarza wszystkie znane utwory i to pozwala mu przetrwać. Wiele zawdzięcza swemu samozaparciu i pomocy innych ludzi – ostatecznie ocala mu życie „dobry hitlerowiec”. Relacja Szpilmana, sfilmowana potem przez Polańskiego, jest relacją cywila i tak się różni od świadectwa Edelmana jak np. Pamiętnik z powstania warszawskiego Białoszewskiego (pamiętnik cywila) różni się od twórczości Kolumbów.
Materiał opracowany przez eksperta