1. ‘zniżać, zginać, schylać’; 2. też ‘kierować, skłaniać (ku czemuś)’ (XVI w.); 3. stpol. (XV w.) ~ się ‘opuszczać się, opadać; dążyć; prowadzić’.
Pochodzenie:
Ogsłow. (por. czes. chýlit, ukr. chylýty, sch. dawne hiliti) < psłow. *chyliti ‘pochylać,zginać, skłaniać’ – związany z psłow. czasownikiem *chuliti / *kuliti‘zginać, zwijać’.
Pierwotna postać
Dawniej w XV-XVII w. istniała postać chylać się ‘opuszczać się, opadać; ciągnąć się (o granicach)’, a także chynąć się ‘nachylić się, skłonić się ku czemuś’ oraz pochynąć ‘upaść, wychynąć’.
poleca
b/d
chyłkiem
‘pochyliwszy się, skuliwszy się, ukradkiem, niepostrzeżenie, skrycie’;od XVI w.; utworzone od dawnego niepoświadczonego rzeczownika *chyłek (pozostałością po nim jest dawne XVI-XVII-wieczne chyłem, XVII w. chylcem ‘ts.’)
poleca
b/d
nachylić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
pochylić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
przechylić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
przychylić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
schylić (się)
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
wychylić
czasownik przedrostkowy
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Chylić (się)