1. ‘zawieszone w atmosferze widzialne skupienie kropelek wody, kryształków lodu’; 2. ‘kłąb, tuman, obłok’; 3. dialektalnie też ‘szron na murze’.
Pochodzenie:
Od XV w.; płnsłow. (czes. chmura, rzadko chmoura ‘chmura; smutek’, ros. dialektalne chmúra ‘ponury człowiek; pochmurna pogoda’) < psłow. *chmura‘ciemna chmura’ oraz postać oboczna *smura – pochodzą od psłow. przymiotnika*chmurъ / *smurъ ‘ciemny, mroczny’ w połączeniu z gr. hamayrós ‘przyćmiony, blady; ciemny’.
Pierwotna postać
Dialektalnie stosowanio formę chmara.
Obecna postać
Występuje również w formie zdrobniałej chmurka.
poleca
100%
2 głosy
chmara
1. ‘wielka liczba’ (od XVII w.); 2. dawniej ‘chmura, mgła’; psłow.*chmara związane z pol. chmura i psłow. *chmura ; niejasna wymiana fonetyczna-u- na -a- (być może przez nałożenie się psłow. *chmura i psłow. *mara‘widzenie senne, cień, upiór’); dialektalnie stosowane są postaci chmarać się i chmarzyć się ‘chmurzyć się’.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Chmura