Epikur z Samos był greckim filozofem – materialistą. Zastanawiał się nad istotą szczęścia i przyjemności. Doszedł do wniosku, że jedynym dobrem jest przyjemność (albo brak bólu) i należy do niej dążyć, nie dręcząc się myślami o siłach nadnaturalnych i śmierci. Głosił między innymi:
Śmierć jest dla nas niczym, albowiem wszelkie dobro i zło wiąże się z czuciem, a śmierć jest pozbawieniem czucia.
(...) Śmierć – najstraszniejsze z nieszczęść wcale nas nie dotyczy, bo gdy my istniejemy,śmierć jest nieobecna, a gdy ona się pojawi, wtedy nas już nie ma.
(Epikur, List do Menoikeusa; z: Diogenes Laertios, Żywoty i poglądy słynnych filozofów, księga X; tłum. Kazimierz Leśniak)
Postulował harmonijne, cnotliwe i sprawiedliwe, spokojne życie. Jego poglądy potem błędnie łączono z używaniem życia, hedonizmem i sybarytyzmem. Stworzony przez niego kierunek filozoficzny zwano epikureizmem.