1. ‘że, tak że; 2. ‘a już; aż; póki nie, aż do’.
Pochodzenie:
Od XIV-XV w.; ogsłow. (czes. až, stczes. aže, ros. až, strus. aže, słoweń. dawne i dialektyczne àr (z rozwojem ž > r) ‘bo, ponieważ’, sch. are, ar < *aže ‘bo, aż’)< psłow. *aže – partykuła ‘a oto, i oto’, wtórnie spójnik powstały z połączenia*a + *že.
Pierwotna postać
W XIV-XV w. słowo występowało również w formach aże i jaż.
Źródło
Ot stworzenia Adamowego aże do narodzenia Bożego.
Kazania gnieźnieńskie, koniec XIV w.
Zawsze zwierzęcia dodzierał, aże pan przyjechał.
Historia o Poncjanie, 1540 r.
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Aż