Epos – inaczej epopeja; jeden z najstarszych i głównych gatunków epiki. Są to najczęściej poetyckie utwory prezentujące życie legendarnych lub historycznych bohaterów na tle ważnych historycznie dla narodu wydarzeń. Może to być też opowieść o początkach dziejów tego narodu. Często występują w nim postacie magiczne, boskie i demoniczne. Najwcześniejsze eposy to zbiory opowieści mitycznych.
Mit – opowieść o bogach, stworzeniu świata, dziejach rodów i zwykłych ludzkich uczuciach i problemach. W ten sposób wyraża wierzenia dawnej społeczności, prezentuje światopogląd i system wartości tamtej epoki. Mity są do dziś inspiracją twórców kultury i sztuki.
Pieśń – gatunek liryczny w swojej genezie związany z muzyką (pieśni średniowieczne, ludowe), od której jednak się odłączył. Kształt tekstowy wiersza pochodzi z utworów Horacego i innych autorów greckich.
Tragedia grecka – do niepodważalnych reguł gatunku należała tzw. reguła trzech jedności (czasu, miejsca i akcji), a na scenie mogło przebywać maksymalnie trzech aktorów. Gatunek ten ma sztywną strukturę, na którą składają się: prolog (wejście aktorów), parados (wejście chóru), epeisodion (tekst mówiony przez aktorów), stasimon (komentarz chóru), epeisodion (od 3 do 5), stasimon (od 3 do 5), exodos (ostatnia pieśń i wyjście chóru).