Tuwim Julian

Poeta, autor tekstów satyrycznych, tłumacz. Jeden ze współzałożycieli ugrupowania Skamander i kabaretu Pod Picadorem. Studiował prawo i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Współpracował z wieloma czasopismami, m.in. z „Pro Arte et Studio”, „Wiadomościami Literackimi”, „Cyrulikiem Warszawskim” oraz kabaretami, np. z Qui Pro Quo. Lata II wojny światowej spędził na emigracji, utrzymując kontakt z pismami emigracyjnymi.Po wojnie kierował łódzkim Teatrem Nowym. Debiutował wierszem Prośba (1913). Zbiory poezji, które powstały w okresie międzywojennym, np. Czyhanie na Boga (1918), Sokrates tańczący (1920), Rzecz Czarnoleska (1929), dotyczyły spraw codziennych i typowych sytuacji w życiu człowieka. Poeta wyrażał w nich zachwyt życiem, aktywnością. Później poruszał także tematykę społeczno-polityczną. Podczas wojny napisał poemat Kwiaty polskie (1949). W jego wierszach obok liryzmu i nastrojowości występują humor, żart, ironia. Tuwim jest także autorem tekstów kabaretowych i satyrycznych, np. zbiór Jarmark rymów (1934), oraz utworów dla dzieci, np. Lokomotywa, Ptasie radio, Zosia Samosia. Tłumaczył też literaturę angielską, rosyjską, francuską.