Różewicz Tadeusz

Współczesny poeta, dramatopisarz, autor opowiadań.W czasie II wojny światowej walczył w oddziałach partyzanckich, uczestniczył w podziemnym życiu literackim. W 1944 wydał zbiór wierszy i opowiadań Echa leśne. Po wojnie studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Ważne znaczenie miał tom wierszy Niepokój (1947), w którym poeta określił sytuację pokolenia ocalonego, ale doświadczonego wojną, oraz zaproponował odejście od tradycyjnych środków stylistycznych, gdyż, według niego, nie oddają one w pełni przesłania człowieka dotkniętego tragedią wojny. Przekonuje do posługiwania się mową potoczną, stosowania wiersza białego, do rezygnacji z metafor. Takie założenia artystyczne odnoszą się do jego poezji oraz utworów dramatycznych, np. Świadkowie albo nasza mała stabilizacja (1964), Kartoteka (1969), Białe małżeństwo (1975). W późniejszej twórczości poeta podejmuje zagadnienia natury egzystencjalnej, dotyczące sytuacji i kondycji moralnej człowieka XX w. Znane są tomy wierszy: Poemat otwarty (1956), Na powierzchni poematu i w środku (1983), Zawsze fragment. Recykling (1996). Różewicz jest laureatem nagród państwowych I i II stopnia oraz Nagrody Nike (2000) za tom poezji Matka odchodzi.