Brodski Josif

Rosyjski poeta, dramatopisarz, eseista. Laureat literackiej Nagrody Nobla w 1987. Urodził się w Leningradzie, w rodzinie o żydowskich korzeniach. Naukę zakończył, gdy miał 15 lat, potem zdobywał wiedzę poprzez samokształcenie. Pracował dorywczo (m.in. w prosektorium). W 1964 został uznany przez sowieckie władze za pasożyta społecznego, aresztowany i skazany na pięć lat ciężkich robót w obozie pracy w Archangielsku, gdzie spędził półtora roku. Po wyjściu z obozu zajmował się tłumaczeniem (m.in. utworów Czesława Miłosza i Zbigniewa Herberta oraz XVII-wiecznego metafizycznego poety Johna Donne’a, którego bardzo cenił). W Związku Radzieckim nie miał szans na publikację swoich poezji, które ukazywały się na emigracji. W 1972 Brodski emigrował do Stanów Zjednoczonych i przyjął obywatelstwo amerykańskie, ale nadal czuł się rosyjskim poetą. Wykładał na amerykańskich uniwersytetach, m.in. w Michigan, w Nowym Jorku i na Cambridge w Wielkiej Brytanii. Poezja Brodskiego poruszała kwestie metafizyczne i filozoficzne. Napisał m.in.: Wiersze i poematy (1965), Postój na pustyni (1970), Koniec pewnej epoki (1977), Elegie rzymskie (1982), sztukę Marmur (1984) i tom esejów Mniej niż jeden (1986).