Nazwy eterów tworzy się poprzez podanie wyrazu „eter” oraz nazw podstawników połączonych z atomem tlenu (w kolejności alfabetycznej). Nazwy eterów można też tworzyć z użyciem przedrostka oksy-. Należy wybrać najdłuższy łańcuch związany z atomem tlenu (łańcuch główny) i podać jego nazwę w formie mianownika, a drugi łańcuch węglowy połączony z atomem tlenu potraktować jako podstawnik. Nazwę tego podstawnika tworzy się z nazwy węglowodoru (o tej samej liczbie atomów węgla w cząsteczce), zamieniając charakterystyczną końcówkę (np. „-an”) na „oksy” (stosowane dla eterów niesymetrycznych).
Jeżeli obie grupy związane z tlenem są jednakowe, to jest to eter symetryczny (zwany też prostym), w innych przypadkach – jest to eter niesymetryczny (zwany mieszanym).