‘do końca, do ostatka, na zawsze’; wyr. określ.; Przysięgaliśmy sobie miłość do grobowej deski (…). – K. Grochola.
‘do końca, do ostatka, na zawsze’; wyr. określ.; Przysięgaliśmy sobie miłość do grobowej deski (…). – K. Grochola.
‘do końca, do ostatka, na zawsze’; wyr. określ.; Przysięgaliśmy sobie miłość do grobowej deski (…). – K. Grochola.
‘jedyna osoba, która może pomóc lub coś, co może uratować, wybawić’; wyr. rzecz. Nawiązanie do sytuacji, gdy deska z rozbitego statku może kogoś uratować; Dla polskiego producenta zmniejszanie i stosowanie niegodnych płac jest ostatnią deską ratunku (…). – „Prodoks”; Ostatnia deska ratunku/na tle tartaku. – E. Lipska.
‘przeczytać coś od początku do końca, całość’; zwrot, kult. mater. W średniowieczu książki oprawiano w deszczułki obciągnięte skórą; (...) a jak już od deski do deski książkę przeczytali, to na dwór biegać, hasać, słońce łapać (…). – „13”.
‘miejsce położone na uboczu, daleko od ważnych ośrodków, prowincjonalny’; wyr. rzecz. (zwykle w połączeniu z rzecz. będącymi nazwami miejsc, np. wieś, wioska, miasto, miasteczko, dziura itp.); To był dla mnie świat zabity dechami. Tam nie dało się żyć. – Radio Zet; Moja miejscowość to dziura zabita dechami – nie ma tu nawet kinaz prawdziwego zdarzenia. – Internet.
Materiał opracowany przez eksperta