rzecz. ż
- (art.) szereg działań twórców prezentujących nowe kierunki, wyprzedzające swoją epokę, często niedoceniane przez współczesnych.
- (pot.) sztuka nowoczesna, trudna w odbiorze, wymagająca odpowiedniego przygotowania.
- (art.) nowe prądy w sztuce XX w., zrywające z dotychczasowym pojmowaniem sztuki (np. dadaizm, futuryzm).
- (mil.) przednia, która – w odróżnieniu od ariergardy – wyprzedza np. kolumnę wojska w celach patrolowych i rozpoznania terenu przeciwnika.
(w zn. 1.) Pablo Picasso, zrywając z tradycją malarską, znalazł się w awangardzie (Ms. lp, ident. w C. lp) twórców europejskich.
(w zn. 2.) – Byłam na sobotnim koncercie w filharmonii – powiedziała pani Teresa – ale to absolutna awangarda (M. lp). To nie muzyka, tylko szumy i zgrzyty. Zupełnie nie rozumiem twórczości młodych kompozytorów.
(w zn. 3.) Awangarda (M. lp) początku XX w. miała na celu zerwanie z tradycyjnym pojmowaniem sztuki i roli artysty. Artyści awangardowi starali się zaznaczyć swoją odrębność nie tylko w sprawach sztuki, ale też anarchicznie, krytykując obyczajowość i porządek społeczny.
(w zn. 4.) Zanim kolumna wojska ruszyła w stronę pozycji nieprzyjaciela, dowódca wyznaczył kilku żołnierzy, którzy mieli maszerować w awangardzie (Ms. lp, ident.w C. lp) i ostrzegać pozostałych.