‘broń ręczna o jednosiecznej głowni osadzonej w rękojeści’.
Pochodzenie:
Od XV w.; wyraz pochodzenia orientalnego, do pol. zapożyczony z węg. szablya (wymawiane jako s-)‘szabla’ (z tego samego źródła pochodzi strus. sablja); na gruncie pol. doszło do zmiany wymowy: s- > sz-.