‘pocisk wystrzeliwany z łuku, kuszy itp.’
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (np. czes. střela, ros. strelá) < psłow. *strěla ‘strzała’ – pokrewne m.in. z lit. strélà ‘ts.’, stniem. strāla ‘promień, promyk’ (dziś niem. Strahl ‘ts.’); w językach słow., bałt. i germ. rzeczownik ten został utworzony w oparciu o pie. dialektalne *strē-lā ‘smuga, pręga, promień, strzała’ pochodzące od pie. pierwiastka *ster- ‘ts.’
Źródło
Z dział strzelba długo trwała.
Maciej Stryjkowski (ok. 1547-1582)
poleca
b/d
strzelić
1. ‘wypuścić pocisk, wypuścić strzałę z łuku, kuszy’; 2. ‘wydać, spowodować odgłos przypominający strzelanie z broni palnej, trzasnąć’; 3. ‘wylecieć wysoko w górę’; 4. ‘uderzyć czymś mocno, z rozmachem’; potocznie: 5. ‘mocno uderzyć kogoś’ oraz 6. ‘powiedzieć coś głupiego lub niestosownego, powiedzieć coś celnego lub śmiesznego, powiedzieć coś bez namysłu, nieoczekiwanie’; 7. ‘kopnąć, rzucić piłkę, krążek w stronę bramki lub kosza; umieścić piłkę lub krążek w bramce’; od XV w.; ogsłow. <...
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Strzała