Sprawozdanie z filmu "Gawęda o bohaterach 'Kamieni na szaniec' " O Alku, Rudym i Zośce.

Film "Gawęda o bohaterach 'Kamieni na szaniec' " w reżyserii Benedykty Gliszczyńskiej opowiada o Alku, Rudym i Zośce. Przedstawione są życiorysy ich i ich bliskich. Przyjaciele i rodzina opowiadają o kształtujących się młodych charakterach.
Pierwszym czynnikiem, który przyczynił się do tego to dom rodzinny chłopców, potem Gimnazjum im. Batorego, następnie 23. Warszawska Drużyna Harcerska. W rozdziale filmu "Pomarańczowy styl" Stefan Mirowski- komendant chorągwi Warszawskiej- opowiada o tym okresie życia chłopców, gdy służyli w harcerstwie, a także o Szarych Szeregach. Następny rozdział filmu opowiada o małym i dużym sabotażu m.in. o akcji z kotwicami, które najbardziej rozpowszechnił Zośka. Ten wyczyn przyniósł mu specjalny pseudonim- Kotwicki. Niezłym wyczynem było także narysowanie kotwicy na pomniku latarnika przez Rudego. Alek za to wykazał się wielką odwagą zdejmując niemiecką tablicę z pomnika Kopernika. Niemcy w odwecie za to usunęli pomnik Kilińskiego. Powstało powiedzenie: "Astronom zawinił, szewc za to siedzi".
Autorzy filmu zwrócili uwagę na to, że chłopcy kończyli szkolę, byli żołnierzami, jednocześnie mieli wiele problemów moralnych. Jeden z nich ukazał Alek w notatce, w której zastanawiał się czy można zabijać, kto ma do tego prawo i czy w ogóle ktokolwiek je ma. Danuta i Jan Rossmanowie opisują krótko wszystkich bohaterów tak, jak ich pamiętają. Alka określają jako wysportowanego młodzieńca, Rudego jako niezwykle interesującego intelektualistę. Zośka był dla nich urodzonym przywódcą, zawsze elegancko ubranym, przystojnym. Rossmanowa opowiada także o pierwszych miłościach chłopców. O Alku i Baśce, a także o Rudym, który miał wiele trudności w zdobyciu Maryny, ponieważ miała ona spore powodzenie u chłopców.
Następny kawałek filmu poświęcony jest akcji pod Arsenałem, w której Buki odbijały Janka. Danuta Dziekańska- siostra Rudego- opowiada o tym, gdy do ich domu weszli gestapowcy. Znaleźli w piwnicy laboratorium, które Rudy wykorzystywał w Małym Sabotażu. Zabrano Rudego i jego ojca. Przyjaciele włożyli wiele trudu w odbicie Janka. Przygotowali się dobrze dzięki Wesołemu, który pod przykrywką sprzedaży czekolady dowiedział się, o której przewożony jest Janek z Pawiaka na Szucha.
Zakończenie filmu to opowieść o śmierci Rudego, Alka i na końcu Tadeusza. Mama Rudego- Zdzisława Bytnarowa wspomina jak wróciła do domu i zobaczyła swojego skatowanego syna. Parę faktów jest wyjaśnionych inaczej niż w książce. W filmie Janek umarł w szpitalu. Tego samego dnia w innym szpitalu zmarł Alek, ranny pod Arsenałem. Alek i Janek wcześniej siedzący w jednej ławce teraz zostali pochowani obok siebie. Ostatnią opowieścią jest pogrzeb Tadeusza- zmarłego w akcji pod Sieczychami. Stefan Mirowski opowiada, ze pochowano go w jego najlepszej koszuli i krawacie, bo takiego chcieli go wszyscy zapamiętać. Dokładnie takiego, jakim był za życia. W książce nie napisano także o odśpiewanym półgłosem hymnie Polski podczas pogrzebu Zośki na cmentarzu.
Dla uczczenia bohaterów "Kamieni na szaniec" co roku drużyny harcerskie im. Alka, Rudego i Zośki spotykają się w rocznicę akcji pod Arsenałem.