Scharakteryzuj Wertera. Zwróć uwagę na rolę miłości i literatury w życiu bohatera oraz jego stosunek do natury

Werter był bohaterem powieści epistolarnej J. W. Goethego pt. "Cierpienia młodego Wertera". Dzięki listom, jakie wysyłał do swojego przyjaciela Wilhelma poznajemy jego życie, pasje, uczucia i miłość...
Był to młody człowiek, pochodził z miasta. Jego matka pragnęła, aby zrobił karierę dyplomatyczną, dlatego też zapewniła mu staranne wykształcenie. Werter czytał Homera i malował obrazy: "Siedziałem zupełnie pogrążony w malarskich uczuciach". Jednak w pewnym momencie nastąpiła zmiana osobowości bohatera, który odkrywa w sobie fascynację Pieśniami Osjana. Często podkreślał, iż samotność jest jego chlebem powszednim: "Jestem samotny i cieszę się życiem w okolicy, stworzonej ślą takich dusz jak moja". Nie miał w swoim otoczeniu żadne bratniej duszy, utrzymywał kontakt jedynie ze swoim listownym przyjacielem. Pomimo tego lubił nawiązywać kontakty z prostymi ludźmi. Cenił ich, buntował się przeciwko światu bogatszych "(...) Ludzie wyższego stanu trzymają się zawsze w chłodnym oddaleniu od prostego ludu-jakby sądząc, iż na zbliżeniu się stracą". Był wrażliwy na ludzkie problemy, starał się pomagać w ich rozwiązywaniu. Łatwo ulegał zmianom nastroju "Przechodzę z troski do swawoli, ze słodkiej melancholii do zgubnej namiętności". Był impulsywny i pełen emocji, nie był realistą, żył marzeniami, szukał sensu życia pragnął życiowej harmonii, był skłonny do przesady w wyrażaniu uczuć, stanowił zupełne przeciwieństwo wyważonego i rozsądnego narzeczonego Lotty.
Kiedy poznał Lottę, od razu zauroczył się jej osobą. Bardzo idealizował ukochaną, dostrzegał tylko jej dobre cechy. Cały czas uważał, że są pokrewnymi duszami, dwiema połówkami jabłka. Ujawniły się w Werterze cechy, których nigdy wcześniej u siebie nie zauważał. Pogubił się w swoim uczuciu, przytłoczyło go ono, wpłynęło na zmianę jego osobowości. Potrafił rozmyślać tylko o miłości. Wtedy to ujawniła się bardzo ważna cecha – Werter zaczął być przesadnie wrażliwy na swoim punkcie. Nadmiernie rozpamiętywał swoje stany psychiczne i emocjonalne. Początkowo wieść o tym, że Lotta jest przeznaczona innemu nie dotarła do niego. Jednak kiedy dziewczyna poślubiła Alberta, zaczęły towarzyszyć mu dziwne i destrukcyjne myśli. Był zazdrosny o rywala "(...)zepsuł mi całą przyjemność obcowania z Lottą". Uważał, że jego uczucie jest wyjątkowe i że nikt nie kochał i nie pokocha Lotty tak jak on. Stał się zaborczy: "Czasami nie rozumiem wprost, jak może i śmie kochać ją inny, gdy to ja przecież kocham ją tak wyłącznie, szczerze i bezwzględnie, że nic innego nie znam, nie wiem i nie mam poza nią jedyną." Rozpamiętywał każdy szczegół z minionych spotkań z Lottą. Był sentymentalny, przywiązywał wagę do błahostek "Ledwiem się zdobył na wrzucenie zwyczajnego, niebieskiego fraka, w którym po raz pierwszy tańczyłem z Lottą". Chłopak nie dostrzega jednak nadal, zaślepiony silnym uczuciem, że Lotta traktuje go jedynie jako swego przyjaciela.
Jak sam przyznał, łatwo ulegał porywom serca: "(...) śmieję się z własnego serca, ale mu ulegam". W końcu jednak słabość psychiczna bierze górę nad Werterem i motywowany niespełnioną miłością popełnia samobójstwo.
Bardzo ciekawie wygląda stosunek Wertera do natury, przyrody. Niezmiernie fascynuje go jej piękno, urok, niezbadana tajemnica. Przebywając na łonie przyrody czuje się jakby był bliżej Boga. To jednak też ulega zmianie pod wpływem nieszczęśliwej miłości, gdyż wtedy postrzega ją, jako nic nieznacząca dla człowieka i nie mająca wpływu na jego samopoczucie.
Postać Wertera bardzo mnie zafascynowała, choć nie byłbym skłonny jej naśladować. Nigdy nie popełniłbym samobójstwa, gdyż cechuje mnie zbyt silna wiara i kocham życie. Myślę jednak, że Wertrowi trzeba współczuć ponieważ nie znalazł w swoim życiu kogoś, kto pomógłby mu pokonać trudności. Sytuacja, w jakiej znalazł się ten chłopak trochę mnie przeraża, bo lektura książki pokazała całkowite wyniszczenie psychiczne młodego człowieka, który nie był w stanie poradzić sobie z własnymi uczuciami. Werter to bohater tragiczny.