Miłość i małżeństwo dla bohaterów "Lalki" Bolesława Prusa.

Miłość i małżeństwo jest postrzegane przez bohaterów powieści „Lalka” w bardzo różny sposób. Każdy ma swoje poglądy i zapatrywania. Panna Izabela, Stanisław Wokulski, Doktor Szuman, Starski i Pani Prezesowa każdy z tych bohaterów ma inne wyobrażenie o sakramencie małżeństwa oraz o uczuciu miłości.

Izabela Łęcka wywodziła się z szlachty. Była osobą dumną i pyszną, a Wokulskiego traktowała z góry. Izabela jest przyzwyczajona do życia w luksusie. Narrator opisują ją w sposób ironiczny. Izabela nigdy nie była zakochana. Małżeństwo uważa, że powinno być zawierane wyłącznie z dwóch powodów dobrego urodzenia i majątku. Izabela nie wyobraża sobie mezaliansów. Izabela uważa również, że miłość przyjdzie później po małżeństwie. Jej wybranek powinien być piękny i być dobrze urodzony oraz powinien posiadać spory majątek. Posąg Apollina który stał w jej pokoju stawał się po kolei mężczyznami którzy Izabeli się podobali. Posąg był symbolem mężczyzny idealnego którego szukała Panna Łęcka. Mężczyzny wyśnionego, wymarzonego, prawie boga. Izabela odtrącała konkurentów do jej ręki z wielu błahych powodów np. za stary, z innej klasy społecznej. Nie kierowała się uczuciami lecz ambicjami i pieniędzmi. Izabela nie poślubiła żadnego mężczyzny. została zakonnicą.

Stanisław Wokuslki kupiec, zakochany do szaleństwa w Izabeli Łęckiej. Zdobył wielki majątek na dostawach dla wojsk. Jest w połowie pozytywistą w połowie romantykiem. Pozytywistą jest za młodu gdy chodził do szkoły oraz gdy robił doświadczenia z balonami. Romantyk budzi się w nim po spotkaniu Izabeli wtedy to zaczyna myśleć jak romantyk. Miłość dla Wokulskiego jest całym życiem. Wokulski idealizuje Izabele uważa ją za idealną, nie widzi jej wad. Wokulski uważa, że to że spotkał Izabele jest zrządzeniem losu. Stanisław Wokulski jest nie pewny swoich uczuć, zwraca się do pomoc do doktora Szumana. Prosi go o radę, pyta się czy to co z nim się dzieje można określić terminami medycznymi. Wokulski chce zdobyć Izabele poprzez pieniądze, chce ją kupić. Wokulski chce „wejść” do wyższych sfer dla Izabeli dla niej także zdobywa swój majątek.

Doktor Szuman jest bliskim przyjacielem Stanisława Wokulsiego. Jest żydem którym boleśnie przeżył romans z chrześcijanką Szuman gdy przychodzi do niego Wokulski wypowiada się na temat małżeństwa i miłości. Uważa on, że najgorsza miłość to miłość w podeszłym wieku jest najgorsza. Jedynym ratunkiem w takim przypadku jest małżeństwo, choć wcześniej mówił, że małżeństwo to głupota.. Szuman stan zakochania jak również małżeństwo uważa za głupotę. Takie postrzeganie sprawy wynika z tego że przeżył zawód miłosny, narzeczona mu zmarła. Z tego powodu chciał popełnić samobójstwo, uratował go kolega.

Starski uważa, że przy podejmowaniu decyzji o małżeństwie nie należy słuchać serca ponieważ jest to zbyt poważna decyzja. Traktuje miłość jak interes. Starski mówi że wyższe sfery stworzyły „miłość rycerzy i trubadurów...”. Miłość w której mężczyzna ubóstwia kobietę, a kobieta ma delikatną cerę i „białą rękę”. Starski podaje przykład swoich rodziców którzy pobrali się z czystej miłości lecz i tak nie byli szczęśliwi. Ten przykład ma udowodnić, że jego postawa względem miłości ma racje bytu.

Prezesowa zakochana była w wuju Stanisława Wokulskiego. Była to miłość prawdziwa lecz niespełniona. Prezesowa zobaczywszy Wokulskiego na przyjęciu, zemdlała. Po ocuceniu chciała natychmiast rozmawiać z Wokulskim i dowiedzieć się jak najwięcej o jego wuju. Prezesowa nie wyszła jednak za wuja Wokulskiego. Prezesowa przedstawia postawę najodpowiedniejszą w stosunku do małżeństwa i miłości z bohaterów Lalki.

W powieści Bolesława Prusa „Lalka” bohaterowie przedstawiają różne zdania na temat miłości i małżeństwa. Izabela tak jak i Starski uważają miłość za interes. Wokulski idealizuje miłość. Doktor Szuman uważa miłość i małżeństwo za głupotę. Tylko Prezesowa uważa miłość za uczucie szlachetne, a małżeństwo powinno być jego następstwem.