| Cesarz | Opis |
|---|---|
Oktawian August (27 r. p.n.e. – 14 r. n.e.) | Zawarł z Markiem Antoniuszem i Lepidusem drugi triumwirat. Toczył liczne wojny - dzięki pokonaniu w wojnie domowej Marka Antoniusza staje się jedynym władcą imperium. 16 stycznia 27 roku p.n.e. na wniosek Plankusa otrzymuje od senatu tytuł Augustusa - w ten sposób staje się pierwszym cesarzem rzymskim (zachowując pozory ustroju republiki). Przyjął urząd princepsa - stąd ustrój pryncypat. Filozof - spisał liczne dzieła (nie zachowały się). Wprowadził istotne reformy: - usunął Zgromadzenie Ludowe; - ograniczył władzę senatu; - pozostawił kilka urzędów (np. konsul); - uznał się za najwyższego kapłana, posiadał uprawnienia cenzora, edyla i trybuna ludowego; - wprowadził ścisłą kontrolę namiestników; - zreformował wojsko (służba od 16-24 r. życia – po służbie duży przydział ziemi; wojsko liczyło około 300 000 żołnierzy). Następca - Tyberiusz. |
Tyberiusz (14 – 37 r.) | Rozpoczął udział w życiu publicznym uczestnictwem w triumfie Augusta dla uczczenia bitwy pod Akcjum. Mając 17 lat został kwestorem. Przez rok sprawował funkcję namiestnika prowincji Galia Komnata. Kilkakrotnie sprawował urząd konsula. Wyjątkowo niepopularny cesarz - podejrzewany o zabójstwo bratanka Germanika. Ostatnie lata panowania spędzał w odosobnieniu na wyspie Capri, nie interesując się życiem państwa. Panowanie Tyberiusza było dla zwykłych ludzi w prowincjach okresem spokoju i dobrego zarządzania, ale dla sfer rzymskiej arystokracji czasem narastającej tyranii i terroru. Następca - Kaligula. |
Kaligula (37 – 41 r.) | W 33 r. obejmuje kwestorat z rąk Tyberiusza. Wszedł w porozumienie z Makronem – prefektem pretorianów (…). Kazał umorzyć wszystkie procesy polityczne, odwołał osoby zesłane z przyczyn politycznych, spalił publicznie akta procesu matki i braci oraz rozkazał opublikować dzieła dawnych historyków opozycyjnych, wprowadził ulgi podatkowe, ponowił publikowanie rachunków państwowych. Zapadł w poważną chorobę psychiczną. Następca - Klaudiusz. |
Neron (54 – 68 r.) | Po spłonięciu Rzymu za jego podpalenie oskarżył Chrześcijan zapoczątkowując tym pierwsze prześladowania. Władca wybitnie despotyczny. Opuszczony przez swoich najbliższych współpracowników popełnia samobójstwo. |
Trajan (98 – 117 r.) | Prowadził politykę wyraźnie ekspansywną wyznaczając sobie za cel poszerzenie Cesarstwa Rzymskiego o tereny Dacji, bogate w rudy złota oraz tereny państwa partyjskiego, dysponującego dużymi zasobami kruszcowymi ze względu na handel prowadzony z dalekim wschodem. Prowadził politykę wewnętrzną, charakteryzującą się współpracą z senatem przy jednoczesnym umacnianiu własnej władzy. Dbał o rozwój prowincji, niejednokrotnie prowadząc korespondencję z namiestnikami. |
Hadrian (117 – 138 r.) | Zreformował system podatkowy, złagodził prawa dotyczące niewolników. Zlecił wydanie edyktu wieczystego (instrukcje prawne dla pretorów). Zrezygnował z podbojów na rzecz umocnienia granic. Mecenas sztuki i nauki. |
Marek Aureliusz (161 – 180 r.) | Posiadał „współcesarza” – niedołężnego brata Lucjusza Werusa. Cesarz prowadzący liczne wojny - zmarł na jednej z wypraw. Znanym stoik - nazywany „filozofem na tronie”. Jego dzieło "Rozmyślania", napisane w grece, przetrwało wieki i nadal jest źródłem inspiracji. Ironią wydaje się fakt, że jego syn – następca – Kommodus był bardzo okrutnym władcą. |
Konstantyn I Wielki (306 – 337 r.) | Walczył z Maksencjuszem - po kilku latach walk zwyciężył z pomocą Licyniusza. Wraz z Licyniuszem wydał edykt mediolański, dający swobodę wyznania Chrześcijanom. Jego imieniem nazwano miasto Konstantynopol, przyszłą stolicę cesarstwa bizantyjskiego. |
Teodozjusz I Wielki (379 – 395 r.) | 1 maja 382 r. zwołał w Konstantynopolu Sobór Konstantynopolitański II. W 392 roku (niektóre źródła podają 380 lub 381 rok) zakazał wyznawania innych religii niż chrześcijaństwa, podnosząc je do rangi religii państwowej. |
Romulus Augustulus (475 – 476 r.) | Ostatni cesarz zachodniorzymski. Został pozbawiony władzy (ale nie życia) przez Odoakra w 476 roku. Koniec jego panowania i odesłanie insygniów cesarskich do Konstantynopola przez Odoakra uważa się za koniec cesarstwa zachodniorzymskiego. Często data ta jest też uznawana za symboliczny koniec starożytności. |
świetna praca xDxDXD napewno mi się przyda !! dzieki !! :d < 5 >