Które utwory o tematyce wojennej i okupacyjnej wywarły na mnie największe wrażenie

Utworów o tematyce wojennej i okupacyjnej jest bardzo wiele. Jak wiadomo każdemu człowiekowi co innego się podoba. Miałam okazję przeczytać znaczną część utworów o tej tematyce, ale doprawdy jest mi bardzo ciężko stwierdzić, które z nich wywarły na mnie największe wrażenie.
Inne wrażenia i przeżycia wywiera na mnie poezja, a inne proza. Dlatego też mój wybór podzielę na te dwie kategorie. Chciałabym zacząć od prozy.
Na pierwszym miejscu postawię „Inny świat” Gustawa Herlinga- Grudzińskiego. Utwór ten opowiada o rosyjskim obozie pracy, a dokładniej o jednym z łagrów na Syberii. W dokładny sposób opisano warunki w jakich znajdowali się tam przymusowi robotnicy.
Wybrałam ten utwór dlatego ponieważ nie opowiada on samej wojnie (działaniach wojennych). Utwory o tematyce wojennej są bardzo często ściśle powiązane z wieloma wydarzeniami historycznymi. Osobiście nie przepadam za historią, a bardziej interesuje mnie los ludzi podczas wojny. „Inny świat” spełnia te warunki. Dzięki temu utworowi dowiedziałam się o losie ludzi, którzy trafili na Syberię.
Najczęściej gdy się mówi o gnębieniu ludzi podczas wojny to kojarzy się to z Hitlerem i z niemieckimi obozami koncentracyjnymi lub z obozami pracy, w których zginęło mnóstwo ludzi. Dowiedziono jednak, że Rosjanie także doprowadzili do śmierci dużej części społeczeństwa. Doskonałym potwierdzeniem tego faktu jest omawiany przeze mnie utwór.
Szczególnie zainteresowały mnie te jego fragmenty, które mówiły o warunkach pracy i wyżywieniu. Zastanawia mnie fakt jak jedni ludzie mogą się w ten sposób znęcać nad innymi.
Ludzie pracujący w łagrach musieli iść w mrozie i śniegu po 6 kilometrów w jedną stronę, aby dojść do miejsca wycinania drzew. Jeżeli ktoś się przewrócił to nie mógł liczyć na to, że inni na niego poczekają. Jeżeli taka osoba nie miałaby siły wstać o własnych siłach to czekała ją śmierć w strasznych męczarniach.

Po dotarciu na miejsce pracy czekałam ich dwunastogodzinna harówka przy 20 stopniowym mrozie. Ludzie ci umierali tam równie często z wycięczenia jak i z głodu. Racje żywnościowe były głodowe. Na cały dzień dostawano miseczkę kaszy. Została tam zatracona godność ludzka. Wszyscy pracownicy zostali podzieleni na trzy grupy w zależności od ich wydajności pracy. Im więcej pracowano tym więcej dostawano żywności, ale mimo to racje żywnościowe stachanowców (tak się nazywała grupa, która pracowała ponad 100% normy) były głodowe.
Wszystko to sprawiało, że rzadko się zdarzało żeby jakiś człowiek przeżył tam więcej niż dwa lata.
Utwór ten wywarł na mnie zdecydowanie największe wrażenie i wywołał we mnie mnóstwo przeżyć. Po przeczytaniu jego zrobiło mi się bardzo żal tych ludzi. Nawet jeżeli udało im się przeżyć pracę w tamtym miejscu to nie mieli szans na powrót w pełni zdrowi. Bardzo im wszystkim współczuję.

Na początku wspomniałam, że wybiorę jeden utwór z prozy i jeden z poezji. Mam zamiar uzasadnić teraz mój wybór „Warkoczyka” Tadeusza Różewicza. Jest to wiersz o tematyce podobnej do utworu omówionego wcześniej, a dokładniej mówi on o obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu.
Różewicz napisał go po wizycie w muzeum oświęcimskim 10 lat po wojnie. Najbardziej dotknął go fakt, że zabijano tam także małe, biedne, niczemu winne dzieci. Zobaczył on tam w skrzyni, w której znajdowały się ludzkie włosy warkoczyk małej dziewczynki. Stąd też wziął się tytuł tego wiersza.

Podzielam zdanie autora, że ten czyn był okrutny. Nie mogę tego zrozumieć dlaczego Niemcy zabijali w obozach koncentracyjnych także dzieci.
Jestem pełna współczucia dla tych ludzi, którzy tam się znaleźli podczas wojny, a w szczególności dla dzieci i ich rodziców.
Starałam się jak najlepiej uzasadnić swój wybór i mam nadzieję, że mi się to choć po części udało. Wybrałam takie utwory, które mnie najbardziej zainteresowały. Z pewnością wiele osób może się nie zgodzić z moim wyborem, ale ja nie mam zamiaru zmienić swojego zdania.