Sztuka XX lecia międzywojennego (cechy, przedstawiciele)

FOWIZM
Nazwa FOWIZM wywodzi się z francuskiego słowa le faule – „dzikie zwierzę”, „bestia”. Tak pewien dowcipny krytyk określił gromadkę malarzy – twórców obrazów wystawionych w 1905 roku w jednej z paryskich galerii. Niechęć krytyki wywołał przede wszystkim kolor obrazów i sposób kładzenia farb na płótnie. Otóż kolor przedmiotów w wielu wypadkach nie odpowiadał barwom tych przedmiotów w naturze. Malarzom nie chodziło bowiem o wierne rejestrowanie wyglądu rzeczywistego świata, lecz o dawanie artystycznego wyrazu swoim doznaniom emocjonalnym.

Cechy fowizmu:
 jasne, pełne, soczyste barwy
 kompozycja na pierwszym miejscu
 entuzjazm bijący z obrazów
 zmysłowość
 środki formalne: barwa i forma
 brak cieni i przejść kolorystycznych

Przedstawiciele:
Andrè Derein, Maurice Vlaminck, Henri Matisse

EKSPRESJONIZM
Narodziny ekspresjonizmu przypadają na rok 1905, kiedy to w Dreźnie powstało ugrupowanie artystyczne Die Brcke – Most. Członkowie tego ugrupowania m.in. Trick Heckel i Ernest Ludwig Kirchner, nie pozostawali obojętni na problemy otaczającego świata. Obaj malowali chętnie sceny figuralne i portrety, często deformując rysy swoich modeli, eksponując ich brzydotę dla pogłębienia wyrazu u podniesienia ekspresji swoich dzieł.

Cechy eskpresjonizmu:
 ostry w formach
 ściśle związany z podświadomością czyli z filozofią Freuda
 pokazanie brutalnego brutalnego brutalnego złego świata
 szybkie, zdecydowane pociągnięcia pędzlem
 wyraźne kontury
 intensywne barwy

KUBIZM
Nazwa KUBIZM pochodzi od francuskiego słowa le cube czyli sześcian. W 1906 roku zapoczątkowano nowy sposób malowania, odrzucili niemal całą malarską tradycję, czyli realizm, impresjonizm, fowizm, eksresjonizm. Zadaniem malarza miała być analiza otaczających go form dla ich pełniejszego i bardziej gruntownego poznania. Kubizm jako kierunek erystyczny trwał stosunkowo niedługo (od 1906 do 1914 roku), ma swoją wewnętrzną historię , stopniowo ulegał przemianom.

Cechy kubizmu:
 bunt przeciw perspektywie i odmienny sposób jej postrzegania
 skupianie się na formie
 rozbicie przedmiotu na figury geometryczne
 malowanie martwej natury
 z kubizmu powstaje kolaż

Przedstawiciele:
Pablo Picasso, Georges Brague, Juan Gris



ABSTRAKCJONIZM
Łacińskie słowo abstractio oznacza dosłownie odciągniecię, odłączenie. W sztuce to oderwanie od przedstawień rzeczywistego, znanego nam świata na rzecz czystej gry z formą, kolorem, bryłą albo układem brył.
Dzieli się na ABSTRAKCJONIZM:
• SPONTANICZNY czyli żywiołowy, swobodny szybki. Forma pracy kształtuje się i narasta w trakcie pracy nad dziełem
• GEOMETRYCZNY – obrazy składają się z elementów geometrycznych

Cechy abstrakcjonizmu:
 Ukazanie czystych uczuć
 Sztuka wprowadzająca równowagę

Przedstawiciele: Wasilly Kandinsky, Piet Mondrian, Kazimierz
Malewicz

SURREALIZM
SURREALIZM pojawił się w malarstwie europejskim w 1925 roku w Paryżu, lecz malarze reprezentujący ten nurt pochodzili z Belgii, Niemiec, Hiszpanii, Włoch. Wszystkich łączyła ogromna wyobraźnia i upodobanie do niezwykłych skojarzeń, ale także metaliczny, gładki sposób malowania.

Cechy:
 Metoda odmiennego postrzegania światła
 Dążenie do wywołania skojarzeń u odbiorców
 Sceny zaczerpnięte ze snu i marzeń
 Swobodne kontrastowe plamy błękitu, fioletu, czerwieni, zieleni, żółci
Przedstawiciele:
Salwador Dali, Rene Magritte, Jean Miro, Marc Chagall


FORMIZM
Formizm czyli polski ekspresjonizm narodził się w Krakowie w roku 1917, Nazwa tego kierunku wywodzi się od słowa „forma” i oznacza twórców, którzy przyłączyli się do nowego ruchu interesowałyprzede wszystkim problemy formalnej budowy dzieła w znacznie mniejszym stopniu jego treść.

Przedstawiciele:
 Tytus Czyżewski
 Andrzej Zbigniew Pronaszko
 August Zamoyski
 Tymon Niesiołowski
 Witkacy

Cechy:
 Sztuka jest wolna i niezależna
 Odrealnione , walcowate kształty
 Dzielenie obrazu na strefy
 Tłumaczenie sztuki – do każdego obrazu tworzona jest teoria



KONSTRUKTYWIZM
Po formistach koncepcje nowoczesności przejęli konstruktywiści, było to w 1926 roku. Głoszono wówczas ideę bezpośredniego powiązania sztuki z potrzebami życia. Wszystkie dziedziny sztuki traktowano równorzędnie.

Cechy:
 Poprzez sztukę chciano zmienić ludzi
 Sztuka społeczna
 Prosta forma
 Proste kształty
 Sztuka funkcyjna

Przedstawiciele:
Henryk Stażewski, Władysław Strzemiński