Maria Kuncewiczowa - biografia

KUNCEWICZOWA MARIA (1899 – 1989) - urodziła się w Samarze (Rosja) jako Maria Szczepańska w rodzinie o silnych tradycjach patriotycznych i powstańczych. Studiowała filologię francuską w Nancy, filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Warszawskim, śpiew w konserwatoriach warszawskim i paryskim. Jako literat zadebiutowała w 1918 roku w piśmie „Pro Arte et Studios”. Wyszła za mąż za Jerzego Kuncewicza – prawnika, dramaturga i filozofa, współpracownika Witosa. W 1938 roku otrzymała Złoty Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury – wyróżnienie nadawane na wniosek Polskiej Akademii literatury osobom, które zasłużyły się dla literatury polskiej. Po wybuchu wojny w 1939 roku Maria Kuncewiczowa przedostała się do Paryża, lata 1940 – 1955 to pobyt w Londynie, gdzie była pracownikiem (a przez jakiś czas również prezesem) polskiego oddziału Pen Clubu. Od 1956 mieszkała w USA, gdzie była wykładowcą języka i literatury polskiej na uniwersytecie. w Chicago Od 1962 często przyjeżdżała do Polski, by w roku 1968 na stałe wrócić do kraju. Aż do śmierci mieszkała w Kazimierzu Dolnym w willi „Pod wiewiórką”, znaną dziś jako „Kuncewiczówka”. Ten okres jej życia okazał się być bardzo ważnym dla jej twórczości.

Maria Kuncewiczowa jest jedną z czołowych i niewątpliwie jedną z najwybitniejszych przedstawicielek psychologiczno-obyczajowego nurtu we współczesnej prozie polskiej. Począwszy od pierwszych swoich utworów: zbioru opowiadań „Przymierze z dzieckiem”(1927), mikropowieści „Twarz mężczyzny” (1928), po znakomite studium psychologiczne starzejącej się kobiety „Cudzoziemka” (1936).

Maria Kuncewiczowa jest również autorką utworów o problematyce społeczno-obyczajowej międzywojennej Polski, pełnych interesujących portretów bohaterów. Są to: „Dwa księżyce” (1933), „Dyliżans warszawski” (1935), „Serce kraju” (1939), „W domu i w Polsce” (1939). Pisarka stworzyła także pierwszą polską powieść radiową pt. „Dni powszednie państwa Kowalskich” (1938).

Wojenne i powojenne losy Polaków na obczyźnie opisała m.in. w dzienniku z 1939 „Klucze” (Londyn 1943), oraz powieściach: „Zmowa nieobecnych” (Londyn 1946, Monachium 1950), „Leśnik” (Paryż 1952), i „Gaj oliwny” (1961).

Kuncewiczowa napisała antologię polskiej literatury współczesnej w języku angielskim: „The Modern Polish Prose” (1945) i „The Modern Polish Mind” (1962)

Napisała również szkice z podróży do Hiszpanii „Don Kichote i niańki” (1965), a także zapiski z podróży do Palestyny pt. „Miasto Heroda” (1939).

Jest również autorką licznych reportaży, felietonów, studiów, szkiców, przekładów z literatury francuskiej, angielskiej i norweskiej.

W 1974 roku, w uznaniu dorobku artystycznego Maria Kuncewiczowa otrzymała nagrodę państwową I- go stopnia.

Kuncewiczowa zaliczana jest doczołowych przedstawicielek prozypsychologiczno-obyczajowaj we współczesnej literaturze, wykorzystujących w twórczości osiągnięcia psychoanalizy.

BIBLIOGRAFIA:
• SŁOWNIK LEKTUR dla Liceum pod redakcją Henryka Sułka, wyd. Zielona Sowa, Kraków 2004
• Strony internetowe: www.pwn.pl
www.kazimierz-dolny.prx.pl
www.kazimierzdolny.pl