"Pan Tadeusz" - krzyk miłości i tęsknoty.

Po powstaniach Adam Mickiewicz, jako działacz niepodległościowy, musiał opuścić Polskę. Żył i wykładał na uniwersytecie we Francji. Wielu Polaków, którzy też musieli opuścić ojczyznę, żyło również we Francji. Pisarz postanowił napisać utwór, który pokrzepiłby serca i napełnił wszystkich nową nadzieją. U podstaw jej miały lec dwa niezmienne i nieprzemijające uczucia: tęsknota i miłość do ojczyzny. Właśnie tak powstał „Pan Tadeusz”...

„Pan Tadeusz” w samym tytule miał zapowiedź nadchodzących zmian. Mówił, że przemija jedna epoka, a przychodzi inna. Dlatego tez podtrzymywał na duchu tych, którzy myśleli, że nic się już nie zmieni.

O tęsknocie Mickiewicza do ojczyzny najbardziej świadczy inwokacja, zaczynająca się od słów:

„Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie;
Ile cię trzeba cenić ten tylko się dowie,
Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie
Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie...”[Księga I w. 1-4]

Cała inwokacja jest zwrotem do Ojczyzny i Matki Boskiej. Autor prosi w niej o przeniesienie do kraju, do którego bardzo tęskni. Chce również, aby przypomniała mu się ziemia, na której spędził dzieciństwo. Mickiewicz darzy kraj ojców wielką miłością, co pokazane jest w epilogu:

„Kraj lat dziecinnych! On zawsze zostanie
Święty i czysty, jak pierwsze kochanie.”[Epilog w. 68-70]

W „Panu Tadeuszu” występuje bardzo wiele opisów. Służy to temu, że można sobie wyobrazić jak wyglądają miejsca i rzeczy, o których mówi narrator. Ma to zapewnić czytającym przeżycie wydarzeń, które mają miejsce w książce. Te opisy pozwalają emigrantom czytającym książkę przypomnieć sobie gdzie żyli, gdzie pracowali, gdzie się czuli dobrze.

Adam Mickiewicz w swojej książce opisał zwyczaje i tradycje, które panowały w Polsce. Napisał o sposobie traktowania gości, o należnym każdemu szacunku, o ubiorze szlacheckim i o obyczajach ludności wiejskiej. Szlachtę ukazał w sposób zróżnicowany, ale pozytywny, gdyż w końcu połączyła ona swoje siły przeciwko wrogowi. Miało to zasugerować wszystkim, by natężyli swoje próby w walce o wyzwolenie ukochanej ojczyzny.

Napisał również o tym, że ludzie w Litwie również z niecierpliwością czekali na przyjście Napoleona. Chcieli również sami wyzwolić swój kraj poprzez powstanie. Wielu z nich przyłączyło się do armii generała Dąbrowskiego i awansowali na bardzo wysokie stopnie. Pokazywało to czytelnikom, że również mogą walczyć o ojczyznę i zasilić armię Napoleona. Było to przejawem miłości autora, który sam był działaczem niepodległościowym.

Adam Mickiewicz był na pewno wielkim patriotą. Był również wspaniałym poetą. Z połączenia tego uczucia i umiejętności powstał „Pan Tadeusz”. Autor chciał pokazać wszystkim jak ważna jest ojczyzna, jakim skarbem powinna ona być dla każdego. Przekazał również to, aby zakopać wszystkie topory wojenne między sobą i walczyć wspólnymi siłami o uwolnienie ziemi ojców. „Pan Tadeusz” był krzykiem miłości i tęsknoty do kraju, który się utraciło walcząc za niego. Była to prośba o pomoc wszystkich, którzy utracili ojczyznę, kraj ich dzieciństwa, ich młodości. W utworze tym Mickiewicz przedstawił uczucia i poglądy każdego emigranta, których było w tamtych czasach tak wielu. Dlatego też możemy bez chwili namysłu powiedzieć:
„Mickiewicz wielkim poetą był!!!”

Michał Welc kl. 8 „c”