Św. Paweł

Św. Paweł
Szaweł urodził się między 1 a 10 rokiem po Chrystusie, w Tarsie, w Cylicji w żydowskiej rodzinie. Ojciec jego był faryzeuszem. Studiował prawo, zagłębiał nauki proroków i historię swojego ludu. Zwyczajem faryzejskim wyuczył się rzemiosła i był tkaczem płacht namiotowych i nawet jak został apostołem zarabiał na życie pracą ręczną. Między 18-20 roku albo 28-30 roku uczęszczał do szkoły Gamaliela Starszego w Jerozolimie gdzie studiował Korę. Jako młody faryzeusz był przeciwnikiem Chrześcijan. Przy ukamienowaniu Szczepana w 34 roku wszedł na drogę prześladowcy chrześcijan. Ale nie na długo, ponieważ w roku 35 udając się do Damaszku z nakazem aresztowania zwolenników nowej drogi gdy nagle niebo rozświetlił oślepiający blask, który powalił go na ziemie. Szaweł i jego towarzysze usłyszeli wtedy: „Szawle, Szawle, dlaczego mnie prześladujesz?”, a Szaweł odpowiedział: „Kto jesteś Panie?”, Pan mu odpowiedział: "Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić". Po tym wydarzeniu Szaweł oślepł, a gdy doszli do Damaszku przez trzy dni i trzy noce w samotności, mroku pościł i medytował. A po trzeci m dniu przyszedł do niego Ananiasz, który otrzymał polecenie od Boga by otworzył Szawłowi oczy. Około roku 56 Szaweł nawrócił się a następnie ochrzcił go Ananiasz. Od tamtego czasu Szaweł używał drugiego swojego imienia, Paweł.
Po chrzcie wyruszył do Arabii gdzie głosił że Jezus Chrystus jest Mesjaszem. Władze miasta obstawili mury miasta by nie mógł się wydostać, ale pod osłoną nocy uczniowie jego pomogli mu w ucieczce. Paweł od razu wyruszył do Jerozolimy. W Jerozolimie spędził piętnaście dni, w ciągu których spotkał tam Barnabę, dzięki któremu poznał dwóch apostołów Piotra i Jakuba. Gdy Pawłowi zaczęło grozić niebezpieczeństwo wrócił do Tarsy. W Cylicji i Syrii spędził kilka lat dopóki nie zjawił się Barnaba. Około 43 lub 44 roku Barnaba ściągnął go do Antiochii nad Orontesem gdzie zostali wysłani przez działających tam chrześcijańskich nauczycieli do Seleucji.
Była to pierwsza podróż misyjna Pawła, którą datuje się na 45-49 rok po Chrystusie. W Seleucji dołączył do nich Jan Marek. Następnie po opuszczeniu Pafos udali się do Perge, gdzie to Jan Marek zadecydował o powrocie do Jerozolimy, z kolei Paweł i Barnaba udali Siudo Antiochii Pizydyjskiej by po kilku tygodniach pójść do Ikonium. W tamtejszych synagogach prowadzili działalność, gdy jednak w Ikonium część Żydów podburzyła przeciwko nim znaczniejszych obywateli, zagrożeni ukamienowaniem misjonarze uciekli do Listry. W Listrze dopadli Pawła przeciwnicy jego nauk. Ukamienowali go poza miastem, jednak apostoł przeżył i powrócił do miasta a następnego dnia wraz Barnabą odszedł do Derbe. W porcie w Attalii odpłynęli do Antiochii Syryjskiej, gdzie złożyli relacje ze swojej podróży misyjnej.
W tym czasie w Antiochii utworzył się spór między żydowskimi chrześcijanami a nawróconymi poganami do których należał Paweł. By rozstrzygnąć ten spór Paweł i Barnaba udali się do Jerozolimy na sobór jerozolimski gdzie potwierdzono stanowisko Pawła; postanowiono, że jedyne przepisy Kory obowiązujące pogan to: powstrzymywanie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego co uduszone, od nierządu oraz pamięć o ubogich. Paweł i Barnaba powrócili do Antiochii z dekretem wydanym przez Apostołów i starszych odnośnie spornej kwestii.
Podczas drugiej podróży misyjne Pawła, którą datuje się na 50-52 lata naszej ery Paweł zamierzał z Barnabą odwiedzić chrześcijańskie gminy, które odwiedzili w pierwszej podróży misyjnej. Barnaba chciał zabrać ze sobą Jana Marka ale Paweł się nie zgodził więc Barnaba wraz z Janem Markiem udał się na Cypr, a Paweł z Sylasem w drugą podróż misyjną. Przez Cylicję i Syrię dotarli do Derbe a następnie odwiedzili Listrę gdzie dołączyło nich Tymoteusz. Później przeszli Frygię, Galację i Myzję, i zjawili się w Troadzie gdzie dołączyło nich Łukasz. Z Troady popłynęli do Samotraki, a następnego dnia do Neapolu. W Filippi spędzili kilka dni w których: Paweł ochrzcił Lidię, handlarkę purpury i uzdrowił opętaną niewolnicę tym samym ściągnął na siebie gniew jej właścicieli, gdyż dziewczyna pracowała jako wróżka. Właściciele niewolnicy oskarżyli ich przed pretorami i nakazali wrzucić ich do więzienia. W nocnym trzęsieniu ziemi Paweł i Sylas zostali uwolnieni przez pretorów. Przez Amfipolis i Apolonię dotarli do Tessaloniki. Po trzech tygodniach działalności Pawła w synagodze zmuszeni byli opuścić Tessaloniki i następnie udali Siudo Berei. Pozostawiwszy tam Sylasa i Tymoteusza udał się do Aten, a następnie do Koryntu w którym przebywał około półtora roku. W Koryncie dołączyli do niego małżeństwo Pryscylla i Akwila. Następnym jego przystankiem byłe fez gdzie pozostawił Akwilę i Pryscyllę. Następnie udał się do Antiochii.