Argentyna - życie gospodarcze & przemysł

Życie gospodarcze
Pomimo upaństwowienia kopalń, znacznej części przemysłu, kolei żelaznych i wielu innych przedsiębiorstw należących do kapitału zagranicznego, zależność Argentyny od kapitału obcego jest jeszcze nadal duża. Dawniej w gospodarce przeważały kapitały brytyjskie i francuskie, obecnie miejsce ich zajął kapitał amerykański i rodzimy argentyński, należący głównie do właścicieli wielkich latyfundiów ziemskich, którzy coraz częściej lokują swoje dochody w przemyśle, handlu i bankowości. Jest to wyższa forma kapitalizmu argentyńskiego, który w ten sposób powiększa swoje zyski, przyspieszając zarazem uprzemysłowienie kraju.
Czynnikiem opóźniającym rozwój ekonomiki Argentyny są pozostałości feudalizmu w ustroju rolnym. Jego reforma została zahamowana. Ogromna przewaga latyfundiów i związany z nimi krzywdzący system dzierżawy polegający na oddawaniu właścicielom ziemi 30-50% zbiorów, zmusza drobnych dzierżawców do ekstensywnych form gospodarowania. Nie mając pewności czy umowa dzierżawna będzie przedłużona ,dzierżawcy unikają niezbędnych inwestycji. Często eksploatują ziemię do ostatnich granic, a potem przenoszą się w inne okolice. Dopiero w ostatnich latach zapewniono dzierżawcom pewną stabilność, stwarzając warunki dla lepszego gospodarowania.

Przemysł
Górnictwo Argentyny nie odgrywa większej roli gospodarczej. Do ważniejszych surowców należą przede wszystkim ropa naftowa i gaz ziemny, występujące w większych ilościach we wschodniej części Patagonii, w rejonie miasta Comodore Rivadavia, oraz na Ziemi Ognistej i w prowincjach subandyjskich. W 1978 r. wydobyto 23,5 min ton ropy i 7,2 mld m3 gazu ziemnego, co jednakże nie pokrywa szybko rosnącego zapotrzebowania krajowego.
Oprócz górnictwa naftowego, rozwija się górnictwo rud metali kolorowych, zwłaszcza cynku, ołowiu i cyny. Ich niewielkie zasoby występują głównie w Andach, w trudnych do eksploatacji i transportu warunkach terenowych. Wydobywa się w przeliczeniu na metal ok. 30 tyś. ton cynku, ok. 30 tyś. ton ołowiu i ok. 500 ton cyny.
Spośród innych surowców mineralnych na uwagę zasługują złoża uranu, soli sodowej i borowej, wapieni, marmurów, miki i berylu. Najwięcej soli dostarczają obszary wyschnięte słonych jezior w strefie subandyjskiej, a wapieni, miki i berylu w Sierra de Cordoba. Stwierdzone dotąd złoża rudy żelaza i węgla są bardzo skromne, wytapia się ok. 2,5 min ton stali.
Przemysł przetwórczy rozwija się w Argentynie szybciej niż górnictwo. Zatrudnia on około 1500 tyś. pracowników. Chronologicznie najpierw powstawały przemysły oparte na surowcach rolniczych, przede wszystkim rzeźnie, chłodnie i przetwórnie mięsne, młyny, cukrownie, browary i olejarnie. W okresie międzywojennym powstał przemysł cementowy, włókienniczy, odzieżowy, skórzany, drzewny, papierniczy i poligraficzny. W ostatnim dziesięcioleciu zbudowano elektrownie cieplne i wodne zakłady przemysłu maszynowego, elektronicznego, samochodowego i chemicznego.
Argentyna, która do niedawna importowała z zagranicy nie tylko skomplikowane maszyny, ale i najprostsze wyroby metalowe, obecnie produkuje obrabiarki, elektrowozy, lokomotywy spalinowe, ciągniki, samoloty. Ogromną większość przemysłu Argentyny skoncentrowano w aglomeracji Buenos Aires i w innych miastach Pampy. Przyczyną tego są dobre warunki komunikacyjne, bliskość Atlantyku i dogodne połączenie z rynkiem zbytu.