Dlaczego pokolenie Alka, Rudego i Zośki nazywamy tragicznym? Kamienie na szaniec

Każdy z nas ma jakieś plany na przyszłość. Każdy z nas myśli, co będzie robił gdy dorośnie. Każdy ma marzenia, które chciałby zrealizować i wyobrażenia o swoim życiu. Takie plany i marzenia mieli też Alek, Rudy i Zośka ? główni bohaterowie? Kamieni na Szaniec? Aleksandra Kamińskiego. Niestety nie przyszło spróbować wcielić je w swoje życie. Wojna wybudowała mur pomiędzy marzeniami a rzeczywistością.

Jakże wielka szansa na wielkich obywateli została zniszczona. Jak wiele mogli osiągnąć gdyby nie konieczność obrony a następnie walki o wolność. Wojna nauczyła ich zabijania, obcowania z cierpieniem, nauczyła ich zimnego patrzenia na rzeczywistość w okropnych chwilach. Tragiczne jest to, że nie mieli wpływu na swoje losy. Chcieli studiować, rozwijać się a potem pracować na rzecz społeczeństwa. Sytuacja polityczna państwa nie pozwoliła im na to. Chcąc się rozwijać, musieli robić to potajemnie. Nie mogli swobodnie wyrażać swych uczuć. Powoli uczyło ich to nieufności i dwulicowości.

Każdego dnia spotykali się ze śmiercią a z czasem się z nią zaprzyjaźniali. Była wciąż obecna w ich życiu. Ciągle patrzyli jak ktoś umiera, ciągle odczuwali, jak wojna niszczy po kolei nie pojedynczych ludzi, a całe setki. Musieli się temu przeciwstawiać lecz co gorsze, musieli do tego przywyknąć. Śmierć ? koniec istnienia ? była dla nich jednym z normalnych zjawisk. Była wojna, a na wojnie ludzie giną. Takie myślenie pozwalało znosić cierpienie, było łatwiej. Lecz czy na pewno lepiej?

Alek, Rudy, Zośka i całe pokolenie dorastające w czasach wojny zostali pozbawieni najpiękniejszych chwil w życiu. Tragiczne jest to, że wbrew woli młodych ludzi, jest niszczona ich przyszłość i niszczone są ich marzenia.