Niziny Środkowopolskie

Niziny środkowopolskie stanowią południowo-wschodnią część Niżu Środkowoeuropejskiego. Na południu graniczą z Sudetami i Wyżyną Małopolską, na północy linia zasięgu ostatniego zlodowacenia plejstoceńskiego oddziela je od Pojezierzy Południowobałtyckich i Pojezierzy Wschodniobałtyckich. Na zachodzie przechodzą w Nizinę Sasko-Łużycką, na wschodzie w Wysoczyzny Podlasko-Białoruskie i Polesie. Zajmują w przybliżeniu 28% powierzchni naszego kraju. Dzieli się je na: Nizinę Śląska, Wielkopolska, Mazowiecką, Podlaską oraz Polesie Lubelskie.

Występuje tu mało urozmaicona rzeźba terenu i małe wysokości bezwzględne. Często spotykane są tu rozległe równiny, szerokie doliny rzeczne, bagna i torfowiska. Zobaczyć możemy tu również wydmy śródlądowe (nizina wielkopolska, Kotlina warszawska).

Klimat w zachodniej części o cechach oceanicznych, we wschodniej kontynentalnych. Występują tu stosunkowo niskie roczne opady. (500-600 mm). Głównymi miastami przemysłowymi są tu Wrocław, Łódź, Warszawa, Białystok. Parki narodowe Występujące na tym obszarze to:
- Wielkopolski Park Narodowy
- Kampinoski Park Narodowy
- Park Narodowy Ujście Warty
- Białowieski Par Narodowy
- Biebrzański Park Narodowy

Opisy poszczególnych regionów Nizin Środkowopolskich:

Nizina Śląska
- rozległy, równinny obszar o mało urozmaiconej rzeźbie;
- w południowo zachodniej części pokrywy lessowe, na których wytworzyły się urodzajne czarnoziemy i gleby brunatne;
- korzystne warunki klimatyczne - średnie roczne temperatury powietrza powyżej 8C, długi okres wegetacyjny trwający do 230 dni - tzw. efekt fenowy spowodowany sąsiedztwem bariery górskiej Sudetów;
- dobre warunki glebowe i klimatyczne, sprzyjające rozwojowi rolnictwa;
- w północnej części krainy zalegają łupki miedzionośne eksploatowane w kopalniach Polkowice i Rudna (Legnicko-Głogowski Okręg Miedziowy).

Nizina Południowowielkopolska
- położona w granicach zasięgu zlodowacenia Warty, między pradoliną warszawsko-berlińską na północy a Wałem Trzebnickim na południu;
- mało zróżnicowana równina porozcinana dolinami rzecznymi, w których występują kotlinowate rozszerzenia;
- małe powierzchnie zalesione - w dolinach dominują lasy łęgowe, na wysoczyznach bory mieszane i bory sosnowe;
- kraina rolnicza - bardzo duży udział gruntów ornych i bardzo wysoka kultura rolna;
- na zachód od Kalisza rejon intensywnej hodowli trzody chlewnej;
- eksploatacja węgla brunatnego w rejonie Konina, Turku i w Zagłębiu Bełchatowskim położonym na granicy Niziny Mazowieckiej, gazu ziemnego w rejonie Rawicza i Ostrowa Wielkopolskiego, soli kamiennej i soli potasowej w okolicach Kłodawy.

Nizina Mazowiecka
- główne cechy rzeźby zostały wykształcone w czasie zlodowaceń Odry i Warty - rzeźba staroglacjalna;
- pod koniec zlodowacenia Wisły i w holocenie w Kotlinie Warszawskiej wytworzyły się wydmy paraboliczne;
- środkowa część Niziny Mazowieckiej to kotlinowate obniżenie (Kotlina Warszawska) z naprzemianlegle ułożonymi warstwami przepuszczalnymi i nieprzepuszczalnymi - basen wód artezyjskich;
- koncentryczny układ sieci rzek zbiegających się w Kotlinie Warszawskiej;
- dominują słabe gleby bielicowe, natomiast w okolicach Sochaczewa i Ciechanowa żyzne czarne ziemie.

Nizina Podlaska
- występowanie rozległych terenów zabagnionych (Kotlina Biebrzańska - unikalny zespół bagienny objęty ochroną);
- klimat o cechach kontynentalnych - roczna amplituda temperatur dochodzi do 23C;
- duże powierzchnie leśne (Puszcza Knyszyńska, Puszcza Białowieska);
- dominacja słabych gleb (gleby bielicowe, płowe i bagienne).

Polesie Lubelskie
- płytkie zaleganie wód gruntowych (w podłożu nieprzepuszczalne margle i wapienie);
- występowanie rozległych, zatorfionych terenów równinnych;
- kanał melioracyjny Wieprz-Krzna;
- jeziora krasowe - Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie.