Jak powstał Wszechświat

Według naukowców Wszechświat to czasoprzestrzeń, zawierająca materię i energię. Badaniem Wszechświata zajmuje się tzw. Kosmologia. Dziedzina ta wykorzystując wyniki astronomii pozagalaktycznej uogólnia poznane prawidłowości na cały Wszechświat.

Historia teorii i badań nad budową Wszechświata sięga do początków ludzkości. Do czasów Kopernika ludzie uważali, ze Ziemia jest centrum Wszechświata. Dopiero Kopernik dowiódł, że wcale tak nie jest i że trzeba zmienić punkt widzenia i przekonania. Później rozpoczął się okres bardzo szybkiego rozwoju astronomii głównie dzięki konstrukcjom przyrządów do obserwacji obiektów astronomicznych. Wraz z tym postępem zmieniło się spojrzenie na Wszechświat, jego rozmiar i wiek. Bardzo długo uważano, że Wszechświat jest tworem statycznym. Dopiero wiek XX przyniósł rewolucje poglądów.

Stwierdzono, że Wszechświat wyłonił się z bardzo gęstej i gorącej "zupy" złożonej z cząstek elementarnych i promieniowania elektromagnetycznego.
Jakieś 15- 20 miliardów lat temu doszło do bardzo gwałtowniej eksplozji- tzw. Wielkiego Wybuchu. Był on znacznie potężniejszy niż wszystko, co potrafimy sobie wyobrazić. Wówczas pojawiła się cała materia, która wypełnia obecnie Wszechświat. Nowo powstały Wszechświat był jak wielka ognista kula, która bardzo szybko się powiększała. Temperatura w jej wnętrzu najprawdopodobniej przekraczała 100 miliardów stopni Celsjusza. Przez miliony lat Wielki Wybuch się rozprzestrzeniał. W pewnych miejscach zaczęły się tworzyć masywne obłoki wodoru. Siły przyciągania grawitacyjnego powodowały skupianie się cząsteczek obłoku, przez co stawał się on coraz mniejszy, gęstszy i gorętszy.

Jądra wodoru zaczęły się łączyć w wysokiej temperaturze w jądra helu, wydzielając w tym procesie mnóstwo energii.

W ten sposób narodziły się pierwsze gwiazdy.

Przyciąganie grawitacyjne powodowało skupianie się gwiazd razem , tak że pojawiły się w przestrzeni obszary, w których było więcej gwiazd niż gdzie indziej. Prawdopodobnie w ten sposób powstały ogromne galaktyki.

Galaktyka to gigantyczne układy gwiazdowo- pyłowe. Ta w której żyjemy nosi nazwę Drogi Mlecznej. Najbliższe jej "siostry" to tzw. Wielki i Mały Obłok Magellana. Z pyłowo- gazowej materii Wszechświata powstał olbrzymi Układ Słoneczny. Najwięcej materii zostało zużyte na powstanie

Słońca, następnie 9 planet i ich satelitów. Z pozostałych resztek powstały takie twory jak planetoidy, komety, meteory oraz inne gazy i pyły.

Dzisiaj wiemy o istnieniu co najmniej 100 miliardów galaktyk w całym Wszechświecie. Każda z nich zawiera co najmniej 100 miliardów gwiazd.

W każdej galaktyce gwiazdy znajdują się w odległościach dziesiątki tysięcy razy większych niż planety w naszym Układzie Słonecznym.

Obserwacje i badania kosmologów i astronomów potwierdzają fakt, że kosmos od momentu Wielkiego Wybuchu cały czas się rozszerza.

Musiał więc istnieć moment, gdy Wszechświat był nieskończenie małym punktem z którego rozpoczął się rozprzestrzeniać we wszystkich kierunkach z niewiarygodną prędkością. Można więc powiedzieć, że z niczego, z nieznanej nam próżni w której nie było materii, energii ani przestrzeni, czasu czy oddziaływań i na dodatek w maleńkim ułamku sekundy pojawił się wszechświat i zaczął się rozprzestrzeniać jakby był rozdmuchiwany w nicości. Wszystko to działo się w bardzo wysokich temperaturach, a kolejne przemiany zachodziły niewiarygodnie szybko. Najpierw pojawiła się energia w postaci fotonów. Z każdym kolejnym ułamkiem sekundy Wszechświat gwałtownie się rozprzestrzeniał i stopniowo oziębiał, a jego skład ulegał kolejnym przemianom.

Wszechświat to ogólna nazwa dla czasoprzestrzeni i poruszającej się w niej materii. Materia Kosmosu to głównie chmury pyłów i gazów, które w zależności od swej drogi ewolucji przybierają różnorodne postacie.

Obecne pomiary wskazują, że wszechświat jest prawdopodobnie płaski i rozprzestrzenia się w nieskończoność.

Większość informacji jakie możemy zdobyć na temat Wszechświata pochodzi z promieniowania elektromagnetycznego- od bardzo krótkich jak promieniowanie rentgenowskie, poprzez światło widzialne, do bardzo długich fal radiowych, które jest emitowanie przez gwiazdy.

Specjalistyczne teleskopy oraz wyrafinowane techniki fotograficzne pozwalają na zarejestrowanie tego promieniowania które jest niewidzialne dla oka ludzkiego.

Amerykański astronom Edwin Hubble w latach 20 XX wieku odkrył bezpośrednio dowody na to, że Wszechświat rozszerza się we wszystkich kierunkach, a odleglejsze galaktyki oddalają się od siebie szybciej.

Obecnie astronomowie są zgodni co do wieku Wszechświata- to około 15 miliardów i jego źródeł w Wielkim Wybuchu.

Bardziej zajmujący stał się dla nich problem: dokąd rozszerzający się Wszechświat zmierza? Czy nastąpi jego koniec? A jeśli tak, to w jaki sposób i dlaczego? Czy nastąpi katastrofa?

Podsumowując stwierdzamy, że dzięki wiedzy na temat budowy Wszechświata- znajomości położeń wielu galaktyk oraz ich prędkości względem siebie, Wszechświat powstał około 15- 20 miliardów lat temu w wyniku Wielkiego Wybuchu.

A co się stanie z Wszechświatem w przyszłości?

Trudno powiedzieć, ale na pewno zadecyduje siła grawitacji, ponieważ grawitacja utrzymuje całą materię Wszechświata razem. Wielkość sił grawitacyjnych zależy od całkowitej masy Wszechświata.