Rymy w zależności od akcentu
- rymy żeńskie
- posługujące się akcentem paroksytonicznym (na przedostatnią sylabę), np. moda - uroda. Występują w wierszu sylabicznym.
- rymy męskie
- posługujące się akcentem oksytonicznym (na ostatnią sylabę), np. dłoń - skroń. Występują w wierszu sylabotonicznym.
- rymy daktyliczne
- posługujące się akcentem proparoksytonicznym (na trzecią sylabę od końca), np. zakochać - rozszlochać.
Rymy w zależności od umiejscowienia
- rymy końcowe
- występujące na końcu wersu.
- rymy wewnętrzne
- występujące w środku wersu.
- rymy inicjalne
- występujące na początku wersu (bardzo rzadkie).
Inne rymy
- rymy dokładne
- np. wodzie - lodzie, boju - pokoju.
- rymy niedokładne
- asonans, rym oparty na identyczności samogłoskowej, np. woda - droga
- konsonans, rym oparty na identyczności spółgłoskowej, np. warg - dróg.
- rymy gramatyczne
- utworzone z wyrazów, których współbrzmienie wynika z identyczności końcówek gramatycznych, np. czasowniki: chodzimy - rodzimy; rzeczowniki: gromady - osady.
- rymy niegramatyczne
- utworzone z wyrazów z różnych kategorii gramatycznych lub z wyrazów, które różnią się formą gramatyczną, np. ginę - przyczynę.
- rymy bogate
- obejmują kilka głosek, np. męczeństwo - społeczeństwo.
- rymy składane
- np. bab ryk - fabryk, panie - na nie.
- rymy banalne
- tzw. rymy częstochowskie, np. kocham - szlocham, blizna - ojczyzna.
- rymy wyszukane
- niezwykły dobór wyrazów, np. farby - znał by, trytonów - pantalonów.
Monorym
- identyczny rym występujący we wszystkich wersach wiersza.
Pantorym
- utwór wierszowy lub jego fragment, w którym wszystkie lub prawie wszystkie wyrazy rymują się z innymi.
