Recenzja filmu "Nasza klasa"

Film ?Nasza klasa? to dzieło estońskiego twórcy Ilmana Raaga, który w Polsce pojawił się po raz pierwszy na krakowskim festiwalu kina offowego. Jest oparty na faktach, jak dowiadujemy się z napisów początkowych.
Jest to historia dwóch chłopców ? Joosepa i Kaspara ? postawionych przeciwko reszcie szkoły. Joosep jest nowym uczniem. Trudno mu wejść w kontakty z rówieśnikami, jest cichy i zamknięty. Chłopców z klasy zaczyna to coraz bardziej irytować. Jak mówią ? to jego wina, że jest inny. Widząc, że jest bezsilny i się ich boi, chcą to wykorzystać. Zaczynają go prześladować. Codziennie, gdy przychodzi rzucają się na niego i zaczynają bić, dopóki nie przyjdzie nauczyciel. Po lekcjach idą za nim, zabierają mu jego rzeczy i znów biją. ?Nowy musi przeprosić?. Wyłania się spośród nich ?lider?, który coraz mocniej dąży do tego, by Joosepa zniszczyć. Równocześnie chłopiec zyskuje obrońcę ? Kaspara, który do niedawna wolał się nie wychylać. W pewnym jednak momencie przestaje go obchodzić co pomyśli klasa i bierze na siebie część zmartwień Joosepa. Od tej pory jest tak samo jak Joosep ?wyrzutkiem społecznym?. Coraz nowsze pomysły chłopców, popierająca ich klasa i brak wsparcia ze strony nauczycieli i rodziców dla Joosepa i Kaspra sprawia, że prześladowania stają się ponad wytrzymałość ich ofiar. Po dramatycznej scenie na plaży Joosep i Kaspar decydują się na równie drastyczną odpowiedź. Wchodzą z bronią do szkoły i strzelają do wszystkich napotkanych osób ze swojej klasy. Ich plan zakłada również samobójstwo. Film kończy się, gdy chłopcy stoją z bronią przy skroniach i na trzy cztery mają wystrzelić ostatni pocisk. Joosep ciągnie za spust, a Kaspar zostaje nieruchomo pośród ciał kolegów.
Zarówno bohaterami jak i widzami w kinie targają bardzo silne emocje. Film jest nasycony przerażającymi scenami brutalnych prześladowań słabszego przez grupę ?przodującą? w klasie, które sprawiają, że widz wciska się w fotel na samym początku i pozostaje tak do końca projekcji. Trzeba tu pochwalić świetną grę młodych aktorów oraz dobór muzyki, która buduje nastrój pełen napięcia. W montażu przeważają długie, ciągnące się, przez co bardzo efektowne ujęcia w najbardziej wstrząsających momentach filmu i krótkie, kontrastujące sceny, gdy mamy chwilę wytchnienia od przemocy.
Jest to film bardzo ważny, bo odnoszący się do codziennej rzeczywistości szkolnej. W prawie każdej klasie jest ktoś kogo się mniej lubi i w bardzo prosty sposób może się on znaleźć na miejscu Joosepa, jeśli nauczyciele, rodzice i reszta klasy nie zareagują tak jak powinni. ?Nasza klasa? kazała mi szerzej otworzyć oczy na to co się dzieje dookoła, żeby nie przegapić momentu, w którym coś może się zacząć psuć.