Niepewność - Analiza i interpretacja wiersza Adama Mickiewicza

Podmiotem lirycznym w wierszu Adama Mickiewicza pt.: "Niepewność" jest młody mężczyzna, który ubolewa nad tym, co łączy go z adresatką wiersza. Adresatką wyznań jest kobieta bliska sercu owego mężczyzny, który przemawia w sposób bezpośredni. Wypowiada się on w 1 os. l. poj.: "nie widzę, nie wzdycham". Napotyka go wiele wątpliwości dotyczące uczuć, zadaje sobie kategoryczne pytania dotyczące tej jakże trudnej problematyki, jaką jest miłość. Mężczyzna przeżywa silne rozterki wewnętrzne. Nie potrafi sprecyzować swoich uczuć. O jego stanie emocjonalnym świadczy język, którym się posługuje. Używa licznych kontrastów, ogarnia go chaos myśli. W każdej ze strof pisze o miłości do adresatki, po czym zaprzecza temu oznajmiając, że to przyjaźń. Podmiot liryczny sprawia wrażenie niedojrzałego uczuciowo. Sam nie zna znaczenia miłości, a to co nią nazywa jest zwykłym zauroczeniem. Pisze on o fizycznych objawach zakochania:
"Kiedy położysz rękę na me dłonie (") mnie przebudza żywsze serca bicie".
Jest to charakterystyczne dla tzw. Młodzieńczej miłości, która jest niedojrzała i nieodpowiedzialna.
"Miłość nie polega na wzajemnym wpatrywaniu się w siebie, ale wspólnym patrzeniu w tym samym kierunku".

Utwór ten zawiera wiele form stylizacji. Główną, najbardziej charakterystyczną jest powtórzenie, mające na celu podkreślić zasadnicze pytanie "Czy to jest przyjaźń, czy to jest kochanie?", bowiem osoba mówiąca w wierszu zastanawia się i usiłuje zadecydować, co łączy ją z adresatką utworu. Podmiot nie jest pewien tego, co czuje, ale również obawia się odrzucenia z drugiej strony. Składa poważne deklaracje adresatce "Dla twego zdrowia życia bym nie skąpił, po twą spokojność do piekieł bym stąpił", jest gotowy do poświęceń. Piąta strofa ukazuje jak ważny dla podmiotu lirycznego jest jej najmniejszy gest, okazanie zainteresowania "Kiedy położysz rękę na me dłonie, luba mię jakaś spokojność owionie".

W ostatniej strofie bohater liryczny zastanawia się nad przyczyną powstania tego wiersza, co go skłoniło do napisania, co go zainspirowało. Analizując treść, możemy stwierdzić,że jest on zakochany, lecz przede wszystkim boi się odrzucenia, dlatego kreowana przez niego postać jest nieśmiała.

Wiersz ten zaliczany jest do jednych z najpiękniejszych utworów poetyckich Mickiewicza. Jest napisany językiem zrozumiałym dla czytelnika i chętnie się do niego powraca po pierwszym przeczytaniu. Warto Również wspomnieć, że "Niepewność" była wykonywana jako utwór muzyczny przez Marka Grechutę. Piosenka jest równie piękna jak sam wiersz, dlatego polecam ją wszystkim którzy jej jeszcze nie słyszeli.