"Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono"- rozwiń tę myśl

"Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono" Wisława Szymborska - rozwiń tę myśl w odniesieniu do literatury okupacyjnej (ewentualnie totalitarnej)


"Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono" ta myśl Wisławy Szymborskiej ma charakter ponadczasowy. Czlowiek nie moze oceniac siebie dopoki nie znajdzie sie w ekstremalnej sytuacji, jaką jest np. obóz koncentracyjny, wlasnie wtedy wychodzi na wierzch prawdziwe czlowieczenstwo. Wsrod literatury okupacyjnej, mozemy znalezc problemy sklaniajace do refleksji nad ludzkim zyciem.

Tę trudną problematykę poruszają twórcy literatury jak: Zofia Nałkowska, Tadeusz Borowski i Gustaw Herling-Grudziński. Uświadamili oni, jak systemy totalitarne pozbawiały ludzi godności. Totalitaryzm to władza, która opiera się na przemocy. Społeczeństwo utrzymywane jest w posłuszeństwie poprzez siłę i terror. Trudno jest przeciwstawić się takiemu systemowi. Ludzi, którzy próbują to uczynić dyskryminuje się i eliminuje. Najgorsze jest to, że niektórzy poddają się okrutnym prawom, do których z biegiem czasu przyzwyczajają się, nie dostrzegając potworności zbrodni i niszczenia człowieczeństwa.

Bohaterowie "Medalionow" Zofi Nałkowskiej prezentują postawę godną i szlachetną, bronią swego człowieczeństwa mimo otaczającego ich zła, okrucieństwa i śmierci. Do refleksji nad istotą człowieczeństwa skłania motto „Ludzie ludziom zgotowali ten los".

Tadeusz Borowski, również bardzo dokładnie pokazuje prawdę o przerazajacej rzeczywistości obozowej. Patrzy na nią jako były więzień obozów koncentracyjnych i jest z nią juz oswojony. Obóz koncentracyjny,i prawa jakie w nim panowały, to potworna norma. Ludzie zachowuja sie w rozny sposob w warunkach ekstremalnych. Dla niektorych wiezniow chęć przeżycia za wszelką cenę stala się najważniejsza. Mogli przetrwać tylko ci silniejsi fizycznie, sprytniejsi i obojętni na cierpienia innych.Więźniowie wzajemnie na siebie donosili, kradli żywność i zamieniali kotły z zupą. System totalitarny niszczył u niektorych ludzi ludzkie odruchy i pozbawiał ich zasad moralnych. Uświadamiał jedynie walkę o przetrwanie, nawet za cenę utraty własnej godności. Borowski uważa, że obóz to miejsce, gdzie przejawy bohaterstwa należą do rzadkości. Dlatego tych prawdziwie godnych, jest w utworze niewielu. Więźniowie obozu bali się „wybiórki”, która decydowała o ich dalszym losie ale mieli nadzieję i marzenia o wolności, które pozwalały im żyć.

Dopełnieniem tych rozważań o tragicznej rzeczywistości obozowej może być „Inny świat” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. Jest to jedna z bardziej wstrząsających pozycji literatury łagrowej. Wyrasta ona z przeżyć i doświadczeń więziennych oraz obozowych samego autora. Jego utwór ma formę pamiętnika przedstawiającego całą prawdę o człowieku w świecie sowieckich łagrów.
Grudziński ukazuje kondycję moralną człowieka doświadczonego przeżyciami wojny. W sposób rzeczowy i nie eksponując siebie bardziej niż wymaga tego wiarygodność uświadamia, że poniżony człowiek, poddany surowym prawom łagru, próbie głodu, wyniszczony ciężką pracą zapomina o współczuciu, miłości do bliźniego, wzajemnej solidarności. Obóz to nieludzkie miejsce, w którym człowiek, jeśli chce przeżyć, musi się dostosować do narzuconych siłą praw. Podobnie jak Nałkowska i Borowski, Grudziński zastanawia się, do jakich czynów zdolny jest nieszczęśliwy, poniżony człowiek. Nie ocenia i nie potępia ludzi, których głód doprowadził do obłędu. Nie ocenia kobiet, które oddają się mężczyznom za porcję pożywienia. My ludzie wspolczesni tez nie mozemy oceniac postepowania ludzi zyjacych w obozach poniewaz sami nie wiemy jak zachowalibysmy sie w takich warunkach.Wydaje mi się jednak, że nic nie uwalnia człowieka od moralnej odpowiedzialności za swoje czyny, nawet życie w nieludzkim systemie. Uważam że mimo wycieńczenia organizmu, ciężkiej choroby, głodu i nie gojących się ran, można zachowac resztki moralnosci i bronić swego człowieczeństwa.