Bitwa pod Verdun

Sprawozdanie amerykańskiego korespondenta wojskowego z jednego dnia pobytu w okopach francuskich latem 1916 roku.?

Lato 1916 rok Bitwa pod Verdun
Zostałem wysłany w miejsca gdzie toczyły się bitwy, aby opisać sytuacje moim amerykańskim przełożonym. To, co zobaczyłem na miejscu po prostu trudno opisać, były to tak straszne rzeczy. Okolice Verdun zostały zupełnie zdewastowane, to miejsce określiłbym mianem najbardziej podziurawionego na świecie. W oczy rzucały się lasy, których już praktycznie nie było, gnijące wszędzie trupy, oraz wszelkiego rodzaju pozostawiona broń. Kiedy przeniosłem się w rejon gdzie dalej toczono bitwy wyraźnie było słychać wystrzały broni, wybuchy i przeraźliwy krzyk rannych. Odłamki różnego rodzaju żelastwa odskakiwały na dużą odległość, od zapachu siarki zbierało mi się już na wymioty a oczy nie mogły wytrzymać okropnego widoku ciał wyrzucanych w powietrze. Widok ten dla mnie był po prostu nie do opisania, nigdy wcześniej nie widziałem tylu trupów w jednym miejscu i to ze strony atakujących oraz broniących w podobnych ilościach. Kiedy myślałem ze najgorsze już było usłyszałem wybuch nieznośny dla ludzkich uszu a razem z nim dostrzegłem ogień pochłaniający las a razem z nim kolejne setki ludzi. Żołnierze wyglądali tragicznie, wielu walczyło już z wcześniejszymi ranami, próbowali ratować innych, wielu z nich miało poobcinane wybuchami części ciała. Widać i ból i cierpienie, ale zawzięcie walczą o swoje każdy wierzy ze im się uda mimo widoku śmierci kolejnych przyjaciół a czasami nawet bliskich, kolejne ciała padają a bitwa trwa nadal, u Francuzów widać w oczach ze nie pozwolą zniszczyć swojej ojczyzny i chodź by miał każdy z nich walczyć będę to robić do końca za swój ukochany kraj. Dostrzegam już wykończenie obu stron, są coraz słabsi, ale to nie znaczy, że się poddadzą.

Kiedy wróciłem z miejsca francuskich okopów długo nie mogłem dojść do siebie po tych strasznych widokach jakie mnie spotkały, nikomu nie życzę, aby musiał oglądać to tak jak ja, gdyż nie jest to nic przyjemnego, miejmy tylko nadzieje ze bitwa wkrótce się zakończy i nie będą musieli ginąć coraz to inni żołnierze, po których będą potem rozpaczać ich rodziny.