Zbyszko z Bogdańca - charakterystyka - "Krzyżacy" H. Sienkiewicz.

Zbyszko to jeden z głównych bohaterów powieści Henryka Sienkiewicza pt. "Krzyżacy". Pochodził z rodu rycerskiego i miasta Bogdańca. Zawołania był Grady, a herbu Tępa Podkowa. Był synem Jagienki z Mocarzewa i Jaśka z Bogdańca. Jego dziadkami byli Kachna ze Spalenicy i Wojciech "Tur" z Bogdańca. Stryj Zbyszka nazywał się Maćko. Po śmierci matki, a potem i ojca, Zbyszko zaczął uczyć się rycerskiego rzemiosła u boku stryja. Jeździł z nim na wyprawy wojenne i towarzyszył mu w wędrówkach. Od małego był krzepki, mocny, silny. Gdy miał 11 lat nosił hełm stryja, a w trzynastym roku nosił pawęż.

Jak każdy rycerz, Zbyszko miał damę serca - Danusię. Złożył jej śluby zerwania kilku pawich czubów z hełmów krzyżackich. Jego zapalczywość sprawiła, że zginąłby, ponieważ zaatakował krzyżackiego posła Kuno von Lichtensteina. Duma nie pozwalała mu jednak przeprosić posła, olał oddać swoje życie. Nie uciekł z więzienia w przebraniu Maćka, bo nie pozwalał mu na to honor i miłość od stryja.

Zbyszko był odważnym, silnym, zręcznym rycerzem. Zabił niedźwiedzia (z pomocą Jagienki), powalił tura na polowaniu ratując życie księżnej i Danusi. Był dobry w posługiwaniu się bronią - pojedynek z Rotgierem, bitwa pod Grunwaldem. W miarę upływu lat stawał dojrzalszy, roztropny, bardziej doświadczony.

Znał obyczaj rycerski, lecz czasami go nie przestrzegał. Kochał swojego stryja - zdobył dla niego niedźwiedzie sadło ryzykując swoje życie. Był przyjacielem Hlawy - po śmierci Juranda oddał mu Spychów. Gdy Danusia umarła był załamany. Po jakimś czasie zakochał się na nowo w Jagience, córce Zycha ze Zgorzelic. Miał z nią czwórkę dzieci - Jaśka i Maćka (blźniacy), Zycha i Juranda.

Zbyszko z Bogdańca jest postacią pozytywną. Jego życie to przykład służby w obronie wiary, ojczyzny i króla. Zawsze starał się postępować zgodnie z rycerskim honorem. Był odważny, wierny, dotrzymywał słowa, obietnicy. Jest wzorem do naśladowania.