Interpretacja wiersza Tadeusza Różewicza "Prawa i obowiązki".

Tadeusz Różewicz urodził się 9 października 1921r. w Radomsku. Jest polskim poetą, dramaturgiem, prozaikiem i scenarzystą. Różewicz tworzył już przed wojną. Jego poezja wyraża tragizm jednostki, zagubionej w powojennym świecie zdominowanym przez masową śmierć, okrucieństwa, obojętności. Jest to twórczość osoby okaleczonej i porażonej okrucieństwem wojny. Bohater jego wierszy jest osobowością zagrożoną powszechnym chaosem i zagubieniem w świecie.

Taką postawę zauważamy w wierszu "Prawa i obowiązki". Poeta nawiązuje do bardzo znanego mitu o ?Dedalu i Ikarze?. Sytuacja liryczna przedstawia upadek Ikara. Nikt nie zauważa jego tragedii. Ze swoim wewnętrznym bólem, z chwilą śmierci pozostaje sam. Nikt nie zwraca na niego uwagi. Różewicz swój wiersz podzielił na dwa obrazy. W pierwszym ma pretensje do ludzi, że nie zauważają tragedii jaką przeżywa Ikar. Nawołuje ludzi by pozostawili wszystko i przyglądali się jego śmierci. Różewicz w tej zwrotce przedstawił młodzieńczą postawę. Młode osoby często martwią się o losy czasem nieznanych im osób. Mają w sobie dużo młodzieńczego zapału. Chcą walczyć o sprawiedliwość i tolerancję.

W drugim obrazie zauważamy radykalną zmianę poglądów pisarza. Dochodzi do wniosku, że ludzie nie muszą interesować się tragedią Ikara. Bo jak pisze: ?przygoda Ikara nie jest ich przygodą?. Pokazuje, że ludzie zajęci swoimi własnymi sprawami często nie zauważają krzywd, bólu i przemocy, która otacza nas na każdym kroku. Ale czy nie warto od czasu do czasu zatrzymać się, rozejrzeć czy ktoś słabszy, czasem nam całkiem obcy, nie potrzebuje pomocy, troski, wsparcia. Taki gest często może zmienić czyjeś życie.

Moim zdaniem Różewicz tym wierszem nawiązywał do tragedii ludności żydowskiej podczas II wojny światowej. Tracili rodzinę, domy, majątki. Ludzie bali się pomagać im. Bali się konsekwencji, jakie mogą ich spotkać. Woleli zająć się swoimi sprawami, własną rodzina. Chronić się przed Niemcami, niż pomagać Żydom. Przyjęli egoistyczną postawę . Martwili się tylko tym co ich dotyczyć.

Ten wiersz uczy nas, że czasem warto zatrzymać się rozejrzeć czy ktoś nie potrzebuje pomocy. Powinniśmy być otwarci na czyjeś krzywdy. Mieć w sobie chęć pomocy innym. Ale pamiętajmy również o własnych sprawach. Nie zaniedbujmy rodziny, obowiązków. W dzisiejszych czasach taki charakter i takie podejście do świata jest najbezpieczniejsze. Łatwiej jest stwierdzić, co jest dobre a co złe.