Hejnał Krakowski

Legenda o hejnale krakowskim mówi, że podczas najazdu i oblężenia Krakowa przez Tatarów w 1240 r., tatarski czambuł pierwszy dostrzegł strażnik czuwający na wieży hejnałowej kościoła Mariackiego. Rozpoczął granie hejnału na trwogę, jednak strzała jeźdźca tatarskiego ugodziła go w gardło, melodia urwała się, ale ostrzeżeni w porę mieszkańcy zerwali się do obrony. Kraków podczas najazdu został jednak całkowicie zniszczony, ale na pamiątkę tego wydarzenia, melodia przerywana jest w pół taktu. Rodowód tej legendy sięga jednak lat trzydziestych XX w. i rozwinął się w środowiskach polonijnych w Stanach Zjednoczonych.
Najstarsze zapiski kronikarskie o hejnale krakowskim granym na wieży kościoła Mariackiego pochodzą z 1392 r. W drugiej połowie XVIII w., ogólny upadek miasta, w tym przede wszystkim gospodarczy, spowodował zaniechanie jego odgrywania. Dopiero w 1810 r. dzięki parze krakowskich mieszczan - Tomaszowi Krzyżanowskiemu i Juliannie Krzyrzanowskiej z domu Lichockiej, którzy w zapisie testamentowym przekazali znaczną sumę pieniędzy, wznowiono odgrywanie hejnału. Oprócz tego, Program Pierwszy Polskiego Radia w listopadzie 1927 r. rozpoczęło codzienne transmitowanie hejnału w południe o godzinie 12. Trwało to do 1939 r., kiedy to niemieckie władze okupacyjne zakazały odgrywania hejnału, który był już wtedy jednym z symboli polskości. Wznowienie odgrywania hejnału odbyło się 24 grudnia 1941 r., grano go o godzinie 12 i 19