Koty drapieżne - charakterystyka

Koty to zwierzęta występujące na całym świecie z wyjątkiem stref podbiegunowych, które potrafiły przystosować się zarówno do wilgotnych lasów tropikalnych, do sawanny i półpustynni, a także do wysokich gór.

Jedyny z kotowatych, udomowiony przez człowieka, to kot domowy oraz częściowo wykorzystywany w łowiectwie - gepard.

Na pozostałe polowano aż do granicy wytępienia. Obecnie doceniono rolę, jaką spełniają kotowate w ekosystemach i większość z nich znajduje się pod ochroną.

Koty różnią się budową aparatu głosowego. Największe z nich ryczą. Pozostałe wydają pomruki i parsknięcia.

Wielkie koty jedząc przytrzymują swe ofiary łapami, wyszarpując duże kęsy, które połykają w całości. Małe koty stoją nad ofiarą i odgryzają niewielkie kęsy.

Koty rozróżniają barwy, a ich duże oczy widzą dobrze w mroku. Źrenice ustawione są pionowo i potrafią błyskawicznie dostosować się do zmiany oświetlania.

Pomimo tych różnic koty mają wiele cech wspólnych: ich budowa ciała, układ muskularny, uzębienie, przewód pokarmowy, system nerwowy - tworzą z nich najdoskonalszego drapieżnika lądowego.
Są zwierzętami silnymi, zręcznymi, a ich łapy są dobrze umięśnione, w tylnej parze czteropalczaste, a w przedniej - Pięciopalczaste, co ułatwia skakanie, bieganie i wspinanie się. Pazury są silne i zakrzywione, mogą być schowane lub wyciągnięte.

Zęby i szczęki dostosowane są do chwytania i zabijania zdobyczy. Kły są wyjątkowo duże i oddzielone od innych zębów, mogą łatwo wbijać się w ofiarę.

Historia

Miacis, najodleglejszy przodek kotowatych, występował na kontynencie północnoamerykańskim 40 milionów lat temu w eocenie. To małe, prymitywne zwierzę mięsożerne , o krótkich nogach i długim ogonie, prawdopodobnie prowadziło nadrzewny tryb życia . Chociaż etapy pośrednie prowadzące do współczesnego lamparta nie są jeszcze dokładnie znane, wiemy jednak, że żyjące 30 milionów lat temu w oligocenie zwierzę miało już uzębienie kotowatych o długich, tnących kłach. W ciągu ewolucji tej rodziny, trwającej wiele epok, górne kły zwęziły się i wydłużyły do tego stopnia, że wystawały poza dolny brzeg żuchwy. Kalifornijski smilodon, nazywany tygrysem szablozębym był ostatnimreprezentantem kotowatych o długich kłach i wyginął około 12 000 lat temu, pod koniec plejstocenu
Zwierzęta te wyginęły wskutek zajmowania ich terenu przez lasy

Zróżnicowanie Jakie? Jaki gatunek ?
Wielkość ciała: Duże Lew, tygrys, jaguar, pantera
Średnie Puma, Gepard, ryś, serwal, irbis
Małe Ocelot, żbik, kot domowy
Umaszczenie: Jednobarwne Lew, Puma
Cętkowano - plamiste Jaguar, pantera, ocelot, ryś
Pręgowane Tygrys, Żbik
Zasiedlanego terenu: Sawanny, półpustynie Lew, gepard, pantera, serwal
Lasy, dżungle Tygrys, jaguar, ocelot, ryś, żbik
Góry Puma, Irbis

Gatunki

Lew (Panthera leo)

Jest jedynym kotem, który żyje w stadzie. Stado liczy od 3 do 30 osobników i posiada własne terytorium. W grupie przewodzi najsilniejszy samiec. Lwy dożywają 30 lat. Po około 110 - dniowej ciąży, samica rodzi od 1 do 5 kociąt. Na polowanie wychodzą lwice. Podczas gdy jedna podchodzi stado, reszta nagania czyhającej ofiarę. Lwy żywią się zwierzętami trawożernymi, czyli zebra- mi, antylopami, żyrafami, bawołami, chociaż jedzą także padlinę. Podczas suszy albo kiedy brakuje wymienionych zwierząt atakują małe ssaki, ptaki, krokodyle i węże. Najpierw jedzą samce, potem samice, a na końcu lwiątka. Dzienna porcja pokarmu dla lwicy wynosi 5 kg mięsa, a dla lwa 7 kg. Występują tylko w Afryce. Na wolności dożywają 30 lat

Lampart (Panthera pardus)

Lamparty występują w Afryce oraz w środkowej, południowej i wschodniej. Futro ma krótkowłose i gładko przylegające do ciała. Jego barwa zasadnicza jest płowo-czerwonożółta, na grzbiecie nieco ciemniejsza. Pierś i wewnętrzna strona kończyn połyskują białożółtawo, jednak optycznie regiony te wydają się ciemniejsze, ponieważ są pokryte stosunkowo drobnym, lecz gęstym wzorem. Na futrze znajdują się okrągłe i owalne, gęsto rozmieszczone. czarne plamy. Linie barwy zasadniczej rozdzielające te plamy tworzą interesujący wzór.. Lamparty mają na górnej wardze 3 lub 4 czarne, poziome paski. Również wokół kątów pyska mają dość duże czarne plamy. Lamparty żywią się dużymi zwierzętami, takimi jak kozy, owce, antylopy itp., jednak chwytają także mniejsze zwierzęta, jeśli się nadarzy okazja

Tygrys (Panthera tigris)

Sierść tygrysa jest krótka i gładko przylegająca do skóry, tylko na policzkach ma nastroszone bokobrody.
Samice tygrysa są nieco mniejsze i mają mniej wyraźne bokobrody. Długość i gęstość futra zależy także od szerokości geograticznej występowania zwierzęcia. Tak więc tygrysy żyjące w gorętszych strefach mają futro krótsze i rzadsze niż ich krewniacy żyjący w zimniejszych regionach. Tygrysy wytrwale penetrują swoje tereny łowieckie, przy czym z reguły wolą polować o zmroku. Na zdobycz czatują przy wodopojach, w miejscach wypasu zwierzyny i w pobliżu uczęszczanych przez nią szlaków. Nie są wybredne i w braku innego pożywienia zadowalają się nawet myszarmi. Gdy tygrys już wypatrzył swoją oliarę, wyskakuje z zasadzki i przeważnie dopada jej w kilku susach. Następnie wbija swoje ostre pazury w kark ofiary, która przeważnie już pod naporem samego ataku pada na ziernię. Upolowane zwierzę zabija miażdżąc mu kręgosłup w karku lub przegryzając szyję. Chętnie liże krew wyciekającą z ran upowalonego zwierzęcia. Potem wlecze zdobycz do gęstwiny i pożera ją po zapadnięciu zmroku. Tygrysy mają bardzo ładne futro. Podstawowa barwa jest rdzawożółta, a na jej tle widnieje ciemny, często nawet czarny, rysunek w postaci nieregularnych, poprzecznych pręg biegnących częściowo do ud, częściowo w kierunku piersi. Na grzbiecie barwa tła jest trochę ciemniejsza, na bokach się rozjaśnia, a na wewnętrznej stronie kończyn przechodzi w białą. Na ogonie ma ciemne pierścienie. Wąsy tygrysa są białe.

Jaguar (Panthera onca)

Obszar występowania jaguara jest stosunkowo duży. Rozciąga się od Teksasu do Argentyny. Czuje się on tak samo swojsko w Meksyku, jak i w Paragwaju. Często spotyka się go wzdłuż rzek Paragwaju, Parany i Urugwaju, w łagodniejszej strefie klimatycznej Ameryki Południowej. Jaguar również osiąga pokaźne rozmiary ciała. Długość od czubka nosa do nasady ogona wynosi od 1,5 do 2 m, długość ogona od 65 do 75 cm. Wysokość w kłębie wynosi od 80 do 85 cm. Futro jaguara jest bardzo ładne i mieni się interesującymi odcieniami barwnymi, jest krótkie, gęste i lśniące, poza tym delikatnie aksamitne i miękkie. Sierść na piersi, brzuchu oraz na dolnej stronie szyi aż do gurdła jest trochę dłuższa. Mimo że barwa zasadnicza i rysunek mogą się znacznie różnić. To jednak większość okazów ma futro rdzawożółte, pokryte nieregularnymi plamami barwy od brązowej do czarnej. Na brzuchu ma okrągłe, białe, czarno obrzeżone plamy, w środku których mogą jeszcze występować wewnętrzne plamki w liczbie od 1 do 3.

Gepart (ACINONYX JUBATUS)

Gepardy zajmują w obrębie rodziny kotów szczególną pozycję. Można je uznać za ogniw łączące kotowate z psowatymi. Z kotowatych wzięły tylko głowę i długi ogon, resztę ciała zaś a zwłaszcza długie kończyny, mają typowe dla niektórych psowatych. Istnieje 9 podgatunków geparda. Żyją w Afryce, Mezopotamii, Arabii, Turkmenii, Persji i na Półwyspie Indyjskim. Mają piękne czerwonawe futro z czarnymi cętkami. Długość ich ciała wynosi od 125 do 135 cm, a wysokość w kłębie od 75 do 85 cm. Długość ogona wynosi od 70 do 75 cm. Biegnąc na krótkie odległości osiągają w ostatnim zrywie szybkość prawie 110 km/h. Polują na małe i średnie przeżuwacze.