Analiza i interpretacja bajki I. Krasickiego "Dewotka".

"Dewotka" Ignacego Krasickiego jest przykładem bajki epigramatycznej. Podmiot liryczny nie tylko opowiada historię, ale również dokonuje oceny samej postaci i jej zachowania. Przedstawiając zaistniałą sytuację podaje jedynie istotne informacje (np. nie określa charakteru przewinienia służącej).

Dzięki zastosowanym imiesłowów: obróciwszy, mówiąc, biła czynności te wydają się następować po sobie bardzo szybko, bądź jednocześnie; obraz przedstawiony przez poetę staje się dynamiczny.

Całą historia została przedstawiona w skondensowanej formie, dzięki czemu można ją nakreślić w paru zdaniach. Tytułowa dewotka odmawiała modlitwę. W pewnym momencie spostrzegła niezręczność służącej i zaczęła dotkliwie bić dziewczynę, mając na ustach słowa pacierza, które mówiły o przebaczeniu.

Główna bohaterka nie widziała związku między swoimi słowami a parszywymi, niechrześcijańskimi czynami; nie spostrzegła swojej winy i tego, iż postępuje niewłaściwie. Zapomniała także, iż pobożność nie polega wyłącznie na modleniu się, noszeniu przy sobie różańca i chodzeniu do kościoła, ale także, a nawet przede wszystkim miłosierdziu, przebaczaniu oraz miłości do bliźniego.

W bajce tej Krasicki ośmiesza hipokrytów i dewotów, a także ich fałszywą pobożność, dwulicowość, głupotę i bezrefleksyjność oraz bigoterie, poprzez zestawienie deklaracji z czynami (pokazał ich rozminięcie się w postawie bohaterki), podejmując tym samym ważny temat oświeceniowej literatury (krytyka życia klasztornego i dewocji).