„Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość-te trzy: z nich zaś największa jest miłość.”

?Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość-te trzy: z nich zaś największa jest miłość.?
(1 Kor 1-13)

Większość z nas zna ?Hymn o Miłości? św. Pawła, ale dla przypomnienia powiem, że w nim zawarte są cechy prawdziwej, idealnej, dojrzałej miłości.
Moim skromnym zdaniem w dzisiejszych czasach taka miłość zdarza się b. rzadko i
?... przenigdy nie zdołałaby zaludnić ziemi?? (słowa Wisławy Szymborskiej ?Miłość szczęśliwa?).
Większość z nas wciąż za czymś goni, nie zwracając uwagi na świat, ludzi, którzy nas otaczają, po prostu na nic. Dla współczesnego świata liczą się pieniądze, pozycja w pracy, status społeczny, dobra materialne.
Nie mamy czasu na przyjaźń, miłość, a o Bogu nie wspomnę. Ważniejsze są niedzielne rozrywki od spotkania z Nim, a przecież to Bóg jest Miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim.
Ale kto by się w to zagłębiał? Po co, na co?
Dla potwierdzenia tych słów podam przykład: jestem wolontariuszką w Domu Pomocy Społecznej. Znajdują się tam ludzie niepełnosprawni, którzy zawstydzają mnie swoją wiarą w Boga; oni uważają, że ?muszą? w Niego wierzyć, bo co się z nimi stanie za kilka lat albo, gdy umrą, dla mnie są niesamowici.
Coraz częściej jestem ?świadkiem? sytuacji, gdzie dwie osoby po dwóch miesiącach bycia ze sobą wyznają sobie miłość albo, co śmieszniejsze miłość na zawsze.
Dla mnie to śmieszne, bo oni chyba nie umieją rozróżniać słów: zakochanie, zauroczenie od miłości.
?Nie rzucaj słów na wiatr, jeśli nie wiesz, dokąd je zaniesie? ?jak te słowa są b. prawdziwe.
Wielu osobom przydałaby się znajomość tego cytatu.
Wielu poetów, ludzi, a nawet każdy z nas próbował o niej mówi, pisać, a nawet ją zdefiniować, ale nie da rady, bo ona albo jest albo jej nie ma.
Najważniejsze, żebyśmy świadomie wybierali Miłość i żebyśmy w niej trwali, do końca, bo to właśnie ona zbliża nas do Boga, a przecież to jest naszym odwiecznym celem.